Στο μάθημα γίνεται μια εισαγωγή στην Επιστήμη της Πληροφορικής περιγράφοντας τόσο την αρχιτεκτονική του υλικού αλλά και τις βασικές αρχές σχεδίασης λογισμικού και τεχνολογιών του διαδικτύου. Έτσι γίνεται μια αναδρομή στην ιστορική εξέλιξη των υπολογιστών, παρουσιάζονται τα βασικά μέρη ενός υπολογιστικού συστήματος, τα συστήματα αναπαράστασης αριθμών και χαρακτήρων, η λογική Boole, η δομή της αρχιτεκτονικής Von Neumann, τα δομικά χαρακτηριστικά των λειτουργικών συστημάτων, αρχές σχεδίασης αλγορίθμων, τα βασικά χαρακτηριστικά δικτύων και των αντίστοιχων πρωτοκόλλων όπως και οι αρχές της τεχνητής νοημοσύνης.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Κατανοούν την αρχιτεκτονική ενός υπολογιστικού συστήματος τόσο όσον αφορά το υλικό όσο και την οργάνωση και σχεδίαση του λογισμικού.
• Κατανοούν τις βασικές αρχές της δικτύωσης και των αντίστοιχων πρωτοκόλλων επικοινωνίας.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Αυτόνομη και ομαδική εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Τομείς της Πληροφορικής.
• Ιστορική εξέλιξη των υπολογιστών.
• Αναπαράσταση αριθμών και χαρακτήρων.
• Μετατροπή από το δυαδικό στο δεκαδικό / οκταδικό / δεκαεξαδικό σύστημα αρίθμησης και αντίστροφα.
• Πράξεις αριθμών στο δυαδικό σύστημα αρίθμησης. Αξιοπιστία δυαδικής αναπαράστασης.
• Λογική Boole, πύλες και λογικά κυκλώματα.
• Αρχιτεκτονική Von Neumann. Κύρια/Κρυφή μνήμη, διδιάστατη οργάνωση μνήμης.
• Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας. Αριθμητική Λογική Μονάδα. Μονάδα Ελέγχου. Εντολές γλώσσας μηχανής.
• Σχεδίαση αλγορίθμων. Ψευδοκώδικας και διάγραμμα ροής. Κατηγοριοποίηση γλωσσών προγραμματισμού. Στάδια μεταγλώττισης προγραμμάτων.
• Λειτουργικά συστήματα. Πολυπρογραμματισμός. Καταμερισμός χρόνου. Κατηγοριοποίηση λειτουργικών συστημάτων.
• Συστήματα και μοντέλα προσομοίωσης. Κατηγορίες μοντέλων προσομοίωσης. Πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα. Πεδία και παραδείγματα εφαρμογής προσομοίωσης.
• Δίκτυα και διαδίκτυο. Διαμόρφωση/αποδιαμόρφωση. Τοπολογία και πρωτόκολλα επικοινωνίας. Δρομολόγηση. Τοπικά Δίκτυα. Δίκτυα Ευρείας Περιοχής. Υπηρεσίες δικτύων Πρωτόκολλα επικοινωνίας.
• Τεχνητή νοημοσύνη. Δοκιμασία Turing. Διαφορές ανθρώπινης νοημοσύνης και Τεχνητής Νοημοσύνης.

Συγγράμματα

Προτεινόμενη βιβλιογραφία μέσω Ευδόξου :

1. Γ. Γιαγλής, Αρχές λειτουργίας και προγραμματισμού Η/Υ, ΔΙΣΙΓΜΑ, 2011.
2. Μ. Σφακιανάκης, Εισαγωγή στην πληροφορική σκέψη, Κλειδάριθμος, 2000.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Σ. Βολογιαννίδης Εισαγωγή στη Πληροφορική – Διαφάνειες θεωρίας, Σέρρες, 2014.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Behrouz A. Forouzan, Firouz Mosharraf, Εισαγωγή στην επιστήμη των υπολογιστών, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2010.

Ο σκοπός του μαθήματος είναι η εισαγωγή των φοιτητών στις μεθόδους απόκτησης γνώσης με έμφαση στις μεθόδους και τα εργαλεία της επιστημονικής μεθόδου. Γίνεται συζήτηση για την παρατήρηση ή/και τον προσδιορισμό του προβλήματος, τη διαμόρφωση της ερευνητικής υπόθεσης, το σχεδιασμό και τη διεξαγωγή πειραμάτων, την ανάλυση των δεδομένων και τον έλεγχο της υπόθεσης καθώς και την κοινοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας. Οι φοιτητές μαθαίνουν τα πλεονεκτήματα της Επιστημονικής μεθόδου, τα χαρακτηριστικά της επιστημονικής προσέγγισης, τους στόχους της επιστήμης, τον ρόλο της θεωρίας και τον ρόλο του Επιστήμονα.

Επίσης, στα πλαίσια του μαθήματος οι φοιτητές εισάγονται στη διαδικασία των πειραματικών μετρήσεων, τα συστήματα και τα πρότυπα μετρήσεων, στην έννοια της αβεβαιότητας στην μέτρηση, του σφάλματος και της διάδοσης σφαλμάτων, καθώς και στις στατιστικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των μετρήσεων (π.χ. παλινδρόμηση).

Χρησιμοποιούνται παραδείγματα από τον Ηλεκτρισμό και τον Μαγνητισμό για να αναδειχθεί η πορεία της επιστημονικής σκέψης, η εξέλιξη των ιδεών στη Φυσική, η πειραματική παρατήρηση φαινομένων και επαλήθευση και η μαθηματική διατύπωση των θεωριών.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής / τρια θα είναι σε θέση :

• Να γνωρίζει και να εξηγεί τις θεμελιώδεις αρχές της επιστημονικής σκέψης.
• Να διεξάγει πειράματα και να ελέγχει επιστημονικές υποθέσεις.
• Να διακρίνει τους κύριους τύπους σφαλμάτων στις μετρήσεις, τους τρόπους απομόνωσής τους και τις τεχνικές αξιολόγησής τους.
• Να γνωρίζει και να μπορεί να χειριστεί με ευχέρεια πρότυπα μετρήσεων και συστήματα μονάδων.
• Να μπορεί να ανακοινώσει τα αποτελέσματα ενός πειράματος με την απλή μορφή μιας εργαστηριακής αναφοράς.
• Να γνωρίζει και να μπορεί να αξιοποιήσει τις παραπάνω γνώσεις για την επίλυση προβλημάτων στον Ηλεκτρισμό και τον Μαγνητισμό.

• Ομαδική Εργασία.
• Αυτόνομη Εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.
• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.

• Μέθοδοι απόκτησης γνώσης.
• Η επιστημονική μέθοδος. Παρατήρηση ή/και προσδιορισμός του προβλήματος. Διαμόρφωση της ερευνητικής υπόθεσης. Σχεδιασμός του πειράματος – Διεξαγωγή του πειράματος. Ανάλυση των δεδομένων και έλεγχος της υπόθεσης.
• Κοινοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας. Ο ρόλος του Εκδότη και ο ρόλος του Κριτή.
• Στόχοι της επιστήμης. Τα πλεονεκτήματα της Επιστημονικής μεθόδου.
• Χαρακτηριστικά της επιστημονικής προσέγγισης.
• Βασικές παραδοχές. Η μέθοδος σε αντιδιαστολή με την τεχνική.
• Ο ρόλος της θεωρίας. Ο ρόλος του Επιστήμονα.
• Συστήματα μονάδων, δεκαδική κλίμακα, δυαδική κλίμακα, απεικονίσεις αριθμών, σημαντικότητα ψηφίων.
• Μετρήσεις, πρότυπα μέτρησης, Ανάλυση της συσκευής μέτρησης (ακρίβεια). Αναλογικά και ψηφιακά όργανα, αλληλεπίδραση και διαδικασία μέτρησης. Επαναληψιμότητα μετρήσεων.
• Συστηματικά και τυχαία σφάλματα. Ορθότητα και ακρίβεια μέτρησης.
• Διάδοση σφαλμάτων. Τυπική αβεβαιότητα μέσης τιμής, σχετικό σφάλμα. Παλινδρόμηση. Ευθεία ελαχίστων τετραγώνων.
• Το δεξιόστροφο τρισορθογώνιο σύστημα συντεταγμένων. Συντεταγμένες διανύσματος. Το μοναδιαίο διάνυσμα. Πράξεις με διανύσματα. Πρόσθεση. Αφαίρεση. Εσωτερικό και εξωτερικό γινόμενο.
• Η πορεία της επιστημονικής σκέψης και μαθηματικά εργαλεία με παραδείγματα από το Ηλεκτροστατικό και το Μαγνητοστατικό πεδίο. Φορτία και κατανομές φορτίων. Νόμος του Coulomb. Ηλεκτρική πεδιακή ένταση. Ηλεκτρικό βαθμωτό δυναμικό. Διηλεκτρικά και διηλεκτρική μετατόπιση. Ηλεκτρική ροή και νόμος του Gauss. Ηλεκτροστατικό πεδίο σε τέλειους αγωγούς και συνοριακές συνθήκες. Πυκνωτές. Χωρητικότητα πυκνωτών. Συνδεσμολογίες πυκνωτών. Ενέργεια ηλεκτρικού πεδίου. Αγωγιμότητα. Ένταση ηλεκτρικού ρεύματος. Πυκνότητα ρεύματος Εξίσωση διατήρησης του φορτίου. Νόμος του Ohm. Μόνιμοι μαγνήτες. Μαγνητοστατικό πεδίο. Νόμος των Biot-Savart. Νόμος του Ampère. Δύναμη Lorenz. Κίνηση φορτισμένου σωματιδίου εντός μαγνητικού πεδίου.

Συγγράμματα

1. Φυσική Τόμος 2, Halliday,Resnick, Krane, Έκδ 4η, Επιστημονικές Και Τεχνολογικές Εκδόσεις Α.Γ.Πνευματικός, 2009.
2. Πανεπιστημιακή Φυσική, Β’ Τόμος, Young and Freedman. 2η Έκδ, Εκδόσεις Παπαζήση, 2010.
3. Φυσική για Επιστήμονες Και Μηχανικούς: Ηλεκτρισμός και Μαγνητισμός, Φως Και Οπτικη, Σύγχρονη Φυσική, Raymond A. Serway, John W. Jewett , 8η Αμερ., Εκδόσεις Κλειδάριθμος ΕΠΕ, 2013.
4. Larry B. Christensen, Η πειραματική μέθοδος στην επιστημονική έρευνα, επιμέλεια: Μπετίνα Ντάβου, Εκδόσεις Παπαζήση, 2007 – Πηγές στο διαδίκτυο.

Πηγές στο Διαδίκτυο:

1. Μ. Πηλακούτα, Μετρήσεις – Αβεβαιότητα μετρήσεων. ΤΕΙ Πειραιά.
   http://ikaros.teipir.gr/phyche/Subjects/Varsamis/ergastiria/askisi_1.pdf
2. Χρήστος Τρικαλινός, Εισαγωγή στη Θεωρία Σφαλμάτων, Τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ.
   http://physlab.phys.uoa.gr/misc/errors/errors.pdf
3. Δημήτρης Κουγιουμτζής, Αβεβαιότητα και σφάλμα μέτρησης, Τμήμα Φυσικής ΑΠΘ.
   http://users.auth.gr/dkugiu/Teach/DataAnalysis/Chp4.pdf

Το μάθημα αποσκοπεί στο να παράσχει στο φοιτητή τις βασικές γνώσεις προγραμματισμού. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στον καλούμενο διαδικαστικό προγραμματισμό, βασικά στοιχεία του οποίου είναι η δόμηση του προγράμματος και η επαναλαμβανόμενη χρήση υποπρογραμμάτων, τα οποία είτε επιτελούν εργασίες γενικής φύσης είτε απευθύνονται σε ένα τμήμα του συνολικού προβλήματος. Στόχος είναι η κατανόηση των αρχών του προγραμματισμού και η εμπέδωση της φιλοσοφίας του, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη γλώσσα προγραμματισμού υψηλού επιπέδου C.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τα βασικά ζητήματα δημιουργίας προγράμματος στη γλώσσα προγραμματισμού C.
• Αναλύουν προγραμματιστικά προβλήματα που απαιτούν τη χρήση μεταβλητών, σταθερών, τελεστών, προτάσεων επανάληψης και διακλάδωσης.
• Επιτελούν λειτουργίες εισόδου-εξόδου δεδομένων.
• Να δημιουργούν και να διαχειρίζονται πολυδιάστατους πίνακες, αλφαριθμητικά και πίνακες αλφαριθμητικών.
• Δημιουργούν τους δικούς τους τύπους δεδομένων.
• Αξιοποιούν τις δυνατότητες συγγραφής κώδικα, μεταγλώττισης, σύνδεσης και εκτέλεσης προγράμματος που παρέχει ένα ολοκληρωμένο περιβάλλον ανάπτυξης (IDE, ελεύθερο λογισμικό).
• Κατανοούν και υλοποιούν απλούς αλγορίθμους διαχείρισης δεδομένων.

• Aυτόνομη εργασία
• Ανάλυση και σχεδίαση αλγοριθμικών διαδικασιών
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

• Γενικά περί προγραμματισμού Η/Υ, εργαλεία ανάλυσης (φυσική γλώσσα, διάγραμμα ροής, ψευδοκώδικας), μεταγλωττιστής, συνδέτης, διαδικασία αποσφαλμάτωσης και εκτέλεσης προγραμμάτων.
• Δομή προγράμματος, αρχεία κεφαλίδας, κύρια συνάρτηση, λέξεις κλειδιά, δεσμευμένες λέξεις, αναγνωριστές, κανόνες δημιουργίας ευανάγνωστου προγράμματος.
• Μεταβλητές: δήλωση, ονοματοδοσία, τύποι και χρήση μεταβλητών.
• Μορφοποιούμενες εντολές ανάγνωσης και εγγραφής.
• Ι/Ο κονσόλας, συναρτήσεις getchar, getch, getche, putchar.
• Πίνακες: δήλωση, απόδοση αρχικών τιμών, εγγραφή κι ανάγνωση πινάκων, αποθήκευση στη μνήμη, πολυδιάστατοι πίνακες.
• Συμβολοσειρές: δήλωση, απόδοση αρχικών τιμών, εγγραφή κι ανάγνωση συμβολοσειρών, αποθήκευση στη μνήμη.
• Συναρτήσεις συμβολοσειρών, αλφαριθμητικές σταθερές.
• Τελεστές – εκφράσεις: ορισμός, σύμβολα, σημειολογίες τελεστών, ένθετες εκφράσεις, προτεραιότητα – προσεταιριστικότητα τελεστών.
• Τελεστές αύξησης – μείωσης, τελεστές ανάθεσης, συσχετιστικοί – αριθμητικοί τελεστές, λογικοί τελεστές.τελεστής μετατροπής, τελεστής sizeof, υποθετικός τελεστής.
• Προτάσεις ελέγχου ροής, υπό συνθήκη διακλάδωση με if-else και switch.
• Προτάσεις επανάληψης, βρόχοι με συνθήκες εισόδου – εξόδου, οδηγούμενοι από γεγονός – μετρητή, βρόχοι for, βρόχοι while, do while.
• Μετατροπή βρόχων, διακοπτόμενοι βρόχοι – break, ένθετοι βρόχοι, ρητή διακλάδωση – goto, ο τελεστής κόμμα, κανόνες χρήσης προτάσεων ροής ελέγχου.
• Ένθετες δομές, πίνακες δομών, απαριθμητοί τύποι δεδομένων (enumerated).
• Εφαρμογή σε πραγματικά προβλήματα.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Γ. Τσελίκης, Ν. Τσελίκας, C από τη Θεωρία στην Εφαρμογή, 2η έκδοση, 2012.
2. Ν. Χατζηγιαννάκης, Η Γλώσσα C σε Βάθος, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2012.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Π. Μαστοροκώστας, Διαδικαστικός Προγραμματισμός, 2006.
2. Π. Μαστοροκώστας, Προγραμματισμός Ι, Διαφάνειες θεωρίας, 2012.
3. Π. Μαστοροκώστας, Προγραμματισμός Ι: εργαστηριακά φυλλάδια, 2013.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. H. Deitel, P. Deitel, C Προγραμματισμός, 7η έκδοση, Εκδόσεις Γκιούρδα, 2014.
2. Αλ. Καράκος, Αλγοριθμική Επίλυση Ασκήσεων με τη Γλώσσα Προγραμματισμού C, 2010.
3. Κ.Ν. King, C Programming: A Modern Approach, W.W. Norton & Company, 1996.
4. Κλ. Θραμπουλίδης, Διαδικαστικός Προγραμματισμός – C (Τόμος Α), 2η έκδοση, Εκδόσεις Τζιόλα, 2002.
5. E. Roberts, H Τέχνη και Επιστήμη της C, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2004.
6. H. Deitel, P. Deitel, Ασκήσεις – Προγράμματα σε C, Εκδόσεις Γκιούρδα, 2005.
7. B.W. Kernighan, D.M. Ritchie, Η γλώσσα προγραμματισμού C, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 1990.
8. M. Waite, S. Prata, D. Martin, Πλήρης Οδηγός Χρήσης της C, 6η έκδοση, Εκδόσεις Γκιούρδα, 2000.

Το μάθημα αποτελεί βασική εισαγωγή στα συστήματα αρίθμησης, στην Άλγεβρα Boole και στις συναρτήσεις Boole, στις λογικές πύλες, στη σχεδίαση και απλοποίηση λογικών συναρτήσεων. Γίνεται εισαγωγή στις βασικές συνδυαστικές δομές, (αποκωδικοποιητές, πολυπλέκτες, κωδικοποιητές),
στους συγκριτές και στα βασικά αριθμητικά κυκλώματα. Εισαγωγή στους ψηφιακούς κώδικες.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο/η φοιτητής / τρια θα είναι σε θέση να κατανοεί:

• Τα συστήματα αρίθμησης και τις βασικές πράξεις μη προσημασμένων και προσημασμένων αριθμών, την παράσταση κλασματικών αριθμών στο δυαδικό σύστημα και τις πράξεις με αρχιτεκτονική κινητής υποδιαστολής.
• Τα βασικά θεωρήματα της Άλγεβρας Boole και την αρχή του δυϊσμού.
• Τις συναρτήσεις Boole και την υλοποίησή τους με πύλες.
• Τις τεχνικές απλοποίησης των λογικών συναρτήσεων.
• Τις βασικές συνδυαστικές δομές (πολυπλέκτες αποκωδικοποιητές, συγκριτές και αριθμητικά κυκλώματα).

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Αυτόνομη και Ομαδική εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.

• Δυαδική αναπαράσταση αριθμών, δυαδικό/οκταδικό/δεκαεξαδικό σύστημα αναπαράστασης.
• Aναπαράσταση αρνητικών ακεραίων, πράξεις με μη προσημασμένους και προσημασμένου αριθμούς, αναπαράσταση κλασματικών αριθμών, πράξεις με αρχιτεκτονική κινητής υποδιαστολής.
• Άλγεβρα Boole, εισαγωγή στη Μαθηματική Λογική, Συνοπτική εισαγωγή στη Θεωρία Συνόλων, Αξιωματικός ορισμός της Άλγεβρας Boole.
• Συναρτήσεις Boole, Ελαχιστόροι, Μεγιστόροι, έκφραση τυχούσας συνάρτησης.
• Λογικές πύλες και παραδείγματα υλοποίησης συναρτήσεων Boole, συνδυαστική λογική δύο επιπέδων.
• Απλοποίηση συναρτήσεων μίας και πολλών μεταβλητών, πίνακες Karnaugh, ελαχιστοποίηση McCluskey.
• Βασικές συνδυαστικές δομές: Aποκωδικοποιητές και ROM. Πολυπλέκτες, κωδικοποιητές, συγκριτές.
• Αριθμητικά κυκλώματα, αθροιστές/αφαιρέτες.
• Κώδικες (BCD, Gray).

Συγγράμματα

1. Κ. Παπαοδυσσεύς κλπ., Λογική Σχεδίαση Ψηφιακών Συστημάτων, Εκδόσεις Τζιόλα, 2017.
2. Μ. Morris Mano, M. Ciletti, Ψηφιακή Σχεδίαση, Εκδόσεις Παπασωτηρίου.

Στο μάθημα παρουσιάζονται οι βασικές έννοιες της Μαθηματικής Ανάλυσης πραγματικής συνάρτησης μίας πραγματικής μεταβλητής. Έμφαση δίνεται στον υπολογισμό ορίων, παραγώγων και απλών ολοκληρωμάτων με εφαρμογές στη Γεωμετρία και τη Φυσική. Πέραν της βασικής
θεωρίας διδάσκονται η μελέτη συνάρτησης, προσεγγιστικοί υπολογισμοί βάσει του αναπτύγματος Taylor και αναλυτικοί υπολογισμοί εμβαδών και όγκων στερεών εκ περιστροφής.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τα βασικά θεωρήματα που διέπουν την Ανάλυση πραγματικών συναρτήσεων μίας μεταβλητής.
• Κατανοούν την αποδεικτική διαδικασία στα Μαθηματικά και να δύνανται να πραγματοποιούν οι ίδιοι αποδείξεις σε θεωρητικές ασκήσεις.
• Κατανοούν τον τρόπο υπολογισμού των μαθηματικών οντοτήτων που προαναφέρθηκαν.
• Δύνανται να φέρουν εις πέρας απλούς υπολογισμούς χωρίς τη βοήθεια τεχνικών μέσων.
• Γνωρίζουν και να δύνανται να εφαρμόσουν τις προαναφερθείσες μαθηματικές έννοιες σε πρακτικά προβλήματα (π.χ. γραφική παράσταση συνάρτησης, υπολογισμό εμβαδών, κ.τ.λ.).

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
• Αυτόνομη εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Όρια συναρτήσεων, ιδιότητες, συνέχεια συναρτήσεων, απροσδιόριστες μορφές, κανόνας de L’ Hospital.
• Παράγωγος συνάρτησης: ορισμός, ιδιότητες, φυσική ερμηνεία και εφαρμογές.
• Παράγωγος σύνθετης συνάρτησης.
• Διαφορικό συνάρτησης: ορισμός και εφαρμογές.
• Γραμμική προσέγγιση συνάρτησης: ανάπτυγμα συνάρτησης σε δυναμοσειρά Taylor και MacLaurin.
• Μελέτη συνάρτησης, ακρότατα, σημεία καμπής, κοίλα, πλάγιες, οριζόντιες και κατακόρυφες ασύμπτωτοι.
• Αόριστο ολοκλήρωμα: Μέθοδοι ολοκλήρωσης. Με αντικατάσταση (αλλαγή μεταβλητής), κατά παράγοντες.
• Ολοκλήρωση ρητών συναρτήσεων.
• Ορισμένο ολοκλήρωμα και εφαρμογή στον υπολογισμό εμβαδών χωρίων και όγκων στερεών εκ περιστροφής.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Χρ. Μωυσιάδη, Ανώτερα Μαθηματικά, Εκδόσεις Χριστοδουλίδη, Θεσσαλονίκη 2010.
2. Α. Αθανασιάδη, Διαφορικός και Ολοκληρωτικός Λογισμός Συναρτήσεων μίας Μεταβλητής και Εισαγωγή στη Γραμμική Άλγεβρα, Εκδόσεις Τζιόλα, Θεσσαλονίκη 2006.
3. Β. Σάλτα, Μαθηματικά Ι: Θεωρία και Πράξη, Εκδόσεις Γκιούρδα, Αθήνα 2007.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του ΔΙΠΑΕ ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Ν. Βαρουχάκης, Λ. Αδαμόπουλος, Χ. Γιαννίκος, Α. Μπέτσης, Δ. Νοταράς, Κ. Σολδάτος, Σ.
   Φωτόπουλος, Μαθηματικά Γ’ Λυκείου, Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα,
   1983 (διανεμόταν δωρεάν).

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Φ. Ξένου, Λογισμός Ι, Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 1993.
2. ΦΛ. Τσίτσα, Μαθήματα Γενικών Μαθηματικών, Τόμος Ι, Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο
   Αθηνών, Αθήνα, 1980.

Στο μάθημα παρουσιάζονται οι βασικές έννοιες της Γραμμικής Άλγεβρας (θεωρία διανυσμάτων και πινάκων). Συμπληρωματικά καλύπτεται η βασική θεωρία μιγαδικών αριθμών στις πράξεις πινάκων, την επίλυση γραμμικών συστημάτων και στον υπολογισμό ιδιοτιμών.

Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος οι φοιτητές εξοικειώνονται με τη χρήση του λογισμικού Matlab σε αριθμητικούς υπολογισμούς που σχετίζονται άμεσα με τη θεωρία στην οποία ήδη έχουν καταρτιστεί.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τα βασικά θεωρήματα που διέπουν την Ανάλυση μιγαδικών αριθμών και τη Γραμμική Άλγεβρα.
• Κατανοούν την αποδεικτική διαδικασία στα Μαθηματικά και να δύνανται να πραγματοποιούν οι ίδιοι αποδείξεις σε θεωρητικές ασκήσεις.
• Κατανοούν τον τρόπο υπολογισμού των μαθηματικών οντοτήτων που προαναφέρθηκαν.
• Δύνανται να φέρουν εις πέρας απλούς υπολογισμούς χωρίς τη βοήθεια τεχνικών μέσων.
• Γνωρίζουν και να δύνανται να εφαρμόσουν τις προαναφερθείσες μαθηματικές έννοιες σε πρακτικά προβλήματα (π.χ. επίλυση μικρών γραμμικών συστημάτων με διάφορους τρόπους, κ.τ.λ.).
• Να είναι ικανοί να χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους σε εφαρμογές στον Υπολογιστή και την εξαγωγή αριθμητικών αποτελεσμάτων μέσω του Matlab.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
• Αυτόνομη εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Σύνολο μιγαδικών αριθμών, μιγαδικό επίπεδο, γεωμετρική αναπαράσταση μιγαδικού, συζυγής μιγαδικός, μέτρο, φάση.
• Καρτεσιανή και πολική μορφή μιγαδικού και μετασχηματισμοί αυτών.
• Ταυτότητα Euler.
• Στοιχειώδεις πράξεις μιγαδικών (προσθαφαίρεση, πολ/σμός, διαίρεση) και γεωμετρική ερμηνεία αυτών.
• Ρίζες μιγαδικών αριθμών.
  …………………………………………….
• Σύνολο πινάκων, ορισμοί στοιχειωδών πράξεων πινάκων, ιδιότητες.
• Ορίζουσα πίνακα, αντίστροφος και ανάστροφος πίνακας, μοναδιαίος πίνακας, ειδικές μορφές πινάκων.
• Επίλυση γραμμικού συστήματος εξισώσεων, αδύνατα συστήματα, αόριστα συστήματα, παραμετρικότητα λύσεων.
• Μέθοδος Cramer, απαλοιφή κατά Gauss.
• Ιδιοτιμές και ιδιοδιανύσματα. Διαγωνιοποίηση πινάκων.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Χρ. Μωυσιάδη, Ανώτερα Μαθηματικά, Εκδόσεις Χριστοδουλίδη, Θεσσαλονίκη 2010.
2. Α. Αθανασιάδη, Διαφορικός και Ολοκληρωτικός Λογισμός Συναρτήσεων μίας Μεταβλητής και Εισαγωγή στη Γραμμική Άλγεβρα, Εκδόσεις Τζιόλα, Θεσσαλονίκη 2006.
3. Β. Σάλτα, Μαθηματικά Ι: Θεωρία και Πράξη, Εκδόσεις Γκιούρδα, Αθήνα 2007.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Φ. Ξένου, Γραμμική Άλγεβρα και Αναλυτική Γεωμετρία, Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 1993.
2. Λ. Τσίτσα, Μαθήματα Γενικών Μαθηματικών, Τόμος Ι, Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, 1980.
3. G. Strang, Linear Algebra and its Applications, Third Edition, HBJ Publishers, San Diego CA, USA, 1986.

Το μάθημα έχει σκοπό να βελτιώσει την ανάγνωση, την ομιλία και τις ακουστικές και γραπτές δεξιότητες των φοιτητών που σπουδάζουν στο Τμήμα. Για να ενδυναμώσει τους φοιτητές με τις απαραίτητες δεξιότητες στα πλαίσια της πληροφορικής, τους εξοικειώνει με τη γλώσσα των υπολογιστών με τεχνικούς όρους και ακαδημαϊκά άρθρα. Αυτά τα κείμενα εισάγουν γλωσσικές δομές και ορολογία σχετικά με πληροφορική όπως την περιγραφή τεχνικών διαδικασιών και λειτουργιών και εστιάζεται σε θεματικές ενότητες ιδιαίτερης σπουδαιότητας για τους φοιτητές των μηχανικών πληροφορικής. Οι δεξιότητες που θα αποκτηθούν στο μάθημα αυτό θα είναι χρήσιμες και πολύτιμες σε κάθε μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση ή μεταπτυχιακές σπουδές που οι φοιτητές θα ήθελαν να ακολουθήσουν.

• Λέξεις και φράσεις στα αγγλικά που αφορούν την πληροφορική.
• Εμπλουτισμός λεξιλογίου: χρήση των λέξεων που ταιριάζει η μια με την άλλη, σύνθετες λέξεις, αντίθετες, συνώνυμες, παράγωγες κτλ.
•  Ακαδημαϊκή γραφή: η κατάλληλη χρήση των συνδέσμων για τη συγγραφή ενός ακαδημαϊκού κειμένου όπως μια επιστημονική εργασία ή ένα δοκίμιο που σχετίζονται με πληροφορική, η σύνοψη και η εξαγωγή συμπερασμάτων, η διαφορά στο ύφος μεταξύ μιας επίσημης επιστολής σε σύγκριση με μια ανταπόκριση σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου κτλ.
• Επικοινωνιακές Γλωσσικές Λειτουργίες όπως: ανταλλαγή πληροφοριών για κομμάτια λογισμικού, αναζήτηση πληροφοριών για λειτουργικά συστήματα, έκφραση συμφωνίας και διαφωνίας κτλ.

Συγγράμματα

1. Evans Virginia,Dooley Jenny,Nawathe Vishal, Career Paths – Computer Engineering Student’s Book With Cross-Platform Application, 2015, EXPRESS PUBLISHING.
2. Virginia Evans, Jenny Dooley, Enrico Pontelli, Career Paths Software Engineering Student’s Pack (Student’s Book & Class Audio CDs), 1st ed., Express Publishing, 2014.
3. Evans Virginia, Dooley Jenny, Wright Stanley, Career Paths Information Technology Student’s Pack 2 (Student’s Book & Class Audio CDs US Version), 1st ed., Express Publishing, 2011.
4. Integrating Technical & Academic Writing into your English Course, E.PANOURGIA.

Το μάθημα αποτελεί μια εισαγωγή στην Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία, την Κυματική, την Οπτική και την Φυσική των Ημιαγωγών. Σκοπός του μαθήματος είναι να προσφέρει στους σπουδαστές γνώσεις σε βασικές έννοιες των παραπάνω αντικειμένων και ειδικότερα σε θέματα που αφορούν τις σύγχρονες τεχνολογίες και εμπίπτουν στο γνωστικό αντικείμενο του Tμήματος.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να :

• Να γνωρίζουν τα βασικά φυσικά φαινόμενα του Ηλεκτρομαγνητισμού, της Κυματικής και της Οπτικής και να τα αναγνωρίζουν στα τεχνολογικά θέματα που αφορούν τις τηλεπικοινωνίες και την ηλεκτρονική.
• Να κατανοούν τους φυσικούς μηχανισμούς και να συμπεραίνουν τη δυνατότητα τεχνολογικής αξιοποίησής τους.
• Να συγκρίνουν και να αξιολογούν δυνατότητες και τεχνικές αξιοποίησης φυσικών φαινομένων συναφών με τις παραπάνω γνωστικές περιοχές.
• Να εξηγούν και να ορίζουν τα φυσικά όρια των τεχνολογικών εφαρμογών.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Αυτόνομη Εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Μαγνητική ροή και πεπλεγμένη μαγνητική ροή. Αυτεπαγωγή.
• Ηλεκτρομαγνητική επαγωγή. Νόμος του Faraday. Δινορεύματα. Ρεύμα μετατόπισης.
• Ενέργεια μαγνητικού πεδίου.
• Διαμαγνητισμός, παραμαγνητισμός, σιδηρομαγνητισμός.
• Υπεραγωγιμότητα.
• Ηλεκτρικές ταλαντώσεις. Βασικά κυκλώματα ηλεκτρικών ταλαντώσεων. Κυκλώματα LC και RLC
• Εξισώσεις Maxwell. Ηλεκτρομαγνητικά κύματα ως λύση των εξισώσεων Maxwell. Ενέργεια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Διάνυσμα Poynting. Πίεση ακτινοβολίας. Παραγωγή κυμάτων από κεραία. Διάδοση κυμάτων.
• Κύματα. Στάσιμα κύματα. Εφαρμογές και προβλήματα.
• Κλασική οπτική. Ανάκλαση, διάθλαση, σκέδαση και πόλωση φωτός. Ολική ανάκλαση. Διηλεκτρικοί κυματοδηγοί, οπτικές ίνες.
• Κυματική οπτική. Πόλωση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Συμβολή κυμάτων. Στάσιμα κύματα. Φαινόμενο Doppler. Περιγραφή λειτουργίας Radar Doppler. Περίθλαση του φωτός.
• Σωματιδιακή φύση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Φαινόμενο Compton. Εκπομπή και απορρόφηση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων από την ύλη.
• Στοιχεία φυσικής ημιαγωγών. Επαφή p-n. Δίοδος. Τρανζίστορ.
• Στοιχεία οπτοηλεκτρονικής. Φωτοδίοδοι. Φωτοστοιχεία. Αρχές λειτουργίας Laser.

Συγγράμματα

1. Φυσική Τόμος 1, Halliday,Resnick, Krane, Έκδ 4η, Επιστημονικές και Τεχνολογικές Εκδόσεις Α. Γ. Πνευματικός, 2009.
2. Πανεπιστημιακή Φυσική, Α’ Τόμος, Young HugH and Freedman R., 2η Ελλ Έκδ, Εκδόσεις Παπαζήση ΑΕΒΕ, 2009.
3. Φυσική για Επιστήμονες και Μηχανικούς: Μηχανική, Ταλαντώσεις Και Μηχανικά Κύματα, Θερμοδυναμική, Σχετικότητα,, Raymond A. Serway, John W. Jewett , 8η Αμερ., Εκδόσεις Κλειδάριθμος ΕΠΕ, 2013.

Συμπληρωματική βιβλιογραφία:

1. J. Kraus, Ηλεκτρομαγνητισμός, Εκδόσεις Τζιόλα, Θεσσαλονίκη, 1993.
2. Θ. Δ. Τσιμπούκης, Εισαγωγή στη Βασική Θεωρία του Ηλεκτρομαγνητικού Πεδίου, Τόμοι Ι και ΙΙ,University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1991.
3. J. C. Maxwell, A Treatise on Electricity and Magnetism, Dover, New York, 1972.
4. D. K. Cheng, Field and Wave Electromagnetics, Addison-Wesley, Reading, Massachusetts, 1983.

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισαγάγει το φοιτητή στη λογική του δομημένου προγραμματισμού. Ως κύριοι άξονες λαμβάνονται οι γλωσσικές κατασκευές (προτάσεις επανάληψης και διακλάδωσης), οι συναρτήσεις, οι σύνθετοι τύποι δεδομένων, η επικοινωνία με τα κανάλια εισόδου – εξόδου, η άμεση πρόσβαση στη μνήμη μέσω των δεικτών και η δημιουργία διασυνδεδεμένων προγραμμάτων με χρήση των αρχείων κεφαλίδας. Στόχος είναι η κατανόηση της κατάστρωσης ολοκληρωμένων προγραμμάτων, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη γλώσσα προγραμματισμού υψηλού επιπέδου C.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τις λειτουργίες των συναρτήσεων στη γλώσσα προγραμματισμού C.
• Είναι εξοικειωμένοι με τις ιδιότητες των δεικτών (pointers) και τις εφαρμογές τους στην κλήση συναρτήσεων κατ’ αξία, τη δυναμική εκχώρηση μνήμης και τη διαχείριση πινάκων και αλφαριθμητικών.
• Γνωρίζουν τις ιδιότητες και τον χειρισμό δυαδικών αρχείων και αρχείων κειμένου, καθώς και την τυχαία προσπέλαση δυαδικού αρχείου.
• Υλοποιούν σύνθετους αλγορίθμους με χρήση αναδρομικών συναρτήσεων.
• Δημιουργούν διεπαφές και αρχεία κεφαλίδας, καθώς και να μερίζουν τον κώδικα σε επιμέρους αρχεία, αξιοποιώντας τις δυνατότητες συγγραφής κώδικα, μεταγλώττισης, σύνδεσης και εκτέλεσης πολλών προγραμμάτων που παρέχει ένα ολοκληρωμένο περιβάλλον ανάπτυξης (IDE, ελεύθερο λογισμικό).

• Αυτόνομη εργασία.
• Ανάλυση και σχεδίαση αλγοριθμικών διαδικασιών.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Φιλοσοφία του δομημένου προγραμματισμού, έννοια της δομής, δήλωση, ορισμός και απόδοση αρχικών τιμών.
• Αρθρωτός σχεδιασμός, δήλωση και ορισμός συνάρτησης, σώμα και παράμετροι συνάρτησης.
• Κλήση συνάρτησης κατά τιμή, εμβέλεια μεταβλητών, τοπικές και καθολικές μεταβλητές.
• Διάρκεια μεταβλητών, κλήση συναρτήσεων με πίνακες και δομές.
• Η έννοια της αναδρομής, αναδρομικές συναρτήσεις.
• Δείκτες, δήλωση και ιδιότητές τους, δυναμική εκχώρηση μνήμης.
• Εφαρμογή δεικτών, δείκτες και συναρτήσεις, κλήση συνάρτησης κατ’ αναφορά.
• Ορίσματα γραμμής διαταγής, χρήση δεικτών για την προσπέλαση πολυδιάστατων πινάκων.
• Δείκτες και συμβολοσειρές.
• Κανάλια εισόδου, εξόδου, ενδιάμεση μνήμη (buffer), δυαδικά και ASCII αρχεία, άνοιγμα, κλείσιμο αρχείου, παράμετροι προσδιορισμού πρόσβασης σε αρχείο.
• Μορφοποιημένη ανάγνωση και εγγραφή σε αρχείο, ανάγνωση και εγγραφή χαρακτήρα, συμβολοσειρών και ανά γραμμή.
• Διεπαφές (interfaces), συγγραφή διεπαφής, αρχεία κεφαλίδας και αρχεία βιβλιοθήκης.
• Ανάπτυξη δομημένων προγραμμάτων, εφαρμογή σε πραγματικό πρόβλημα.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ

1. H. Deitel, P. Deitel, C Προγραμματισμός, 7η έκδοση, Εκδόσεις Γκιούρδα, 2014.
2. E. Roberts, H Τέχνη και Επιστήμη της C, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2004.

Συγράμματα-σημειώσεις μαθήματος που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος

1. Π. Μαστοροκώστας, Διαδικαστικός Προγραμματισμός, 2006.
2. Π. Μαστοροκώστας, Προγραμματισμός ΙΙ, Διαφάνειες θεωρίας, 2011.
3. E. Ούτσιος, Δομημένος Προγραμματισμός: Σημειώσεις Εργαστηρίου, 2003.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία

1. Γ. Τσελίκης, Ν. Τσελίκας, C από τη Θεωρία στην Εφαρμογή, 2η έκδοση, 2012.
2. Ν. Χατζηγιαννάκης, Η Γλώσσα C σε Βάθος, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2012.
3. Αλ. Καράκος, Αλγοριθμική Επίλυση Ασκήσεων με τη Γλώσσα Προγραμματισμού C, 2010.
4. Κ.Ν. King, C Programming: A Modern Approach, W.W. Norton & Company, 1996.
5. Κλ. Θραμπουλίδης, Διαδικαστικός Προγραμματισμός – C (Τόμος Α), 2η έκδοση, Εκδόσεις Τζιόλα, 2002.
6. H. Deitel, P. Deitel, Ασκήσεις – Προγράμματα σε C, Εκδόσεις Γκιούρδα, 2005.
7. B.W. Kernighan, D.M. Ritchie, Η γλώσσα προγραμματισμού C, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 1990.
8. M. Waite, S. Prata, D. Martin, Πλήρης Οδηγός Χρήσης της C, 6η έκδοση, Εκδόσεις Γκιούρδα, 2000.

Τα ηλεκτρικά κυκλώματα αποτελούν σημαντική θεμελιώδη γνώση για τους μηχανικούς ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Στο θεωρητικό μέρος του μαθήματος αναπτύσσονται οι βασικές αρχές, μέθοδοι και νόμοι που διέπουν την ανάλυση και το σχεδιασμό ηλεκτρικών κυκλωμάτων. Η ανάλυση και ο σχεδιασμός των ηλεκτρικών κυκλωμάτων γίνεται για περιπτώσεις όπου οι διεγέρσεις (πηγές τάσης και ρεύματος) είναι συνεχείς, ή ημιτονοειδείς. Επίσης αναφέρονται στοιχεία ανάλυσης σε περιπτώσεις τυχαίων μορφών διέγερσης.
Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος οι φοιτητές εξοικειώνονται με τη χρήση οργάνων μέτρησης ηλεκτρικών μεγεθών και κυματομορφών και με τη χρήση βασικών ηλεκτρικών στοιχείων για τη δημιουργία και ανάλυση ηλεκτρικών κυκλωμάτων. Κατά την ανάλυση των ηλεκτρικών κυκλωμάτων, πραγματοποιούν και επαληθεύουν τις βασικές αρχές και μεθόδους ανάλυσης που διδάσκονται στην θεωρία.

Μετά την επιτυχή παρακολούθηση του μαθήματος οι σπουδαστές μπορούν:

• να κατανοούν τις έννοιες βασικών ηλεκτρικών μεγεθών,
• να χειρίζονται τις σχέσεις που διέπουν τα βασικά ηλεκτρικά μεγέθη και τα βασικά ηλεκτρικά στοιχεία ενός ηλεκτρικού κυκλώματος,
• να αναλύουν και να απλοποιούν βασικά κυκλώματα αντιστάσεων,
• να χειρίζονται βασικές εξισώσεις κυκλωμάτων αντιστάσεων,
• να χρησιμοποιούν εργαλεία ανάλυσης δικτύων για την επίλυση ωμικών κυκλωμάτων,
• να αναλύουν και να σχεδιάζουν απλά κυκλώματα R, L, C,
• να κατανοούν τη μεταβατική απόκριση απλών κυκλωμάτων R, L, C,
• να χειρίζονται το μετασχηματισμό Laplace για την επίλυση συστημάτων διαφορικών εξισώσεων,
• να βρίσκουν την συνάρτηση μεταφοράς ενός κυκλώματος,
• να κατανοούν την απόκριση των ηλεκτρικών κυκλωμάτων σε ημιτονοειδείς διεγέρσεις,
• να επιλύουν ηλεκτρικά κυκλώματα με ημιτονοειδείς διεγέρσεις, στη μόνιμη κατάσταση, χρησιμοποιώντας γνωστές μεθόδους ανάλυσης και διανυσματική λογική,
• να εφαρμόσουν τις παραπάνω γνώσεις με τη δημιουργία και ανάλυση ηλεκτρικών κυκλωμάτων με πραγματικές διεγέρσεις, πραγματικά ηλεκτρικά στοιχεία και κατάλληλα μετρητικά όργανα.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Αυτόνομη και Ομαδική εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.

• Ηλεκτρικό κύκλωμα, ηλεκτρικό φορτίο, ηλεκτρικό πεδίο, ένταση ηλεκτρικού πεδίου, ηλεκτρικό δυναμικό (τάση), ηλεκτρικό ρεύμα, ηλεκτρική ισχύς, μονάδες μέτρησης, πολλαπλάσια & υποπολλαπλάσια, παραδείγματα.
• Ωμική αντίσταση, νόμος του Ohm, σχέσεις ρεύματος τάσης σε βασικά ηλεκτρικά στοιχεία, ιδανικές πηγές τάσης και ρεύματος, ανεξάρτητες και εξαρτημένες πηγές, σύνδεση ιδανικών πηγών, σύνδεση πραγματικών πηγών, παραδείγματα.
• Επίλυση κυκλωμάτων, νόμοι του Kirchhoff, σύνδεση στοιχείων σε σειρά και παράλληλα, μετασχηματισμοί πηγών, θεώρημα Millman, συνδεσμολογίες αστέρα-τριγώνου, παραδείγματα.
• Συστηματικές μέθοδοι βρόχων και κόμβων, θεώρημα επαλληλίας (υπέρθεσης), διαιρέτης τάσης, διαιρέτης ρεύματος, παραδείγματα.
• Θεωρήματα Thevenin & Norton, μέγιστη μεταφορά ισχύος, ευθεία φόρτου και δυναμική αντίσταση στοιχείου, παραδείγματα.
• Μετασχηματισμός Laplace. Μεταβατική απόκριση κυκλωμάτων, κυκλώματα RC κύκλωμα RLC.
• Συνάρτηση μεταφοράς. Απόκριση συχνότητας. Ευστάθεια κυκλωμάτων.
• Σήματα και κυματομορφές, μη περιοδικά σήματα, περιοδικά σήματα, διαμορφωμένα σήματα, μέση & ενεργός τιμή σήματος, γραμμικότητα, αιτιότητα, χρονική αμεταβλητότητα.
• Επίλυση ηλεκτρικών κυκλωμάτων με ημιτονοειδείς διεγέρσεις στη μόνιμη κατάσταση, μιγαδικές αντιστάσεις, σύνθετα κυκλώματα, διανύσματα τάσης & έντασης, ισχύς σε σύνθετα κυκλώματα, παραδείγματα.
• Κυκλώματα συντονισμού με παθητικά στοιχεία σε σειρά – παράλληλα, εύρος ζώνης διέλευσης, συντελεστής ποιότητας, συνάρτηση μεταφοράς. Παραδείγματα.
• Τριφασικά Κυκλώματα

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Νικόλαος Παπαμάρκος, Ηλεκτρικά Κυκλώματα, Τόμος ΑΒ, Αυτοέκδοση.
2. Κανελλόπουλος Ιωάννης Δ.,Βαζούρας Χ. Ν.,Λιβιεράτος Σ. Ν ., Ηλεκτρικά Κυκλώματα, Εκδόσεις Α. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ & ΣΙΑ ΟΕ.

Συγγράμματα μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Αναστάσιος Μπαλουκτσής – Σημειώσεις και διαφάνειες θεωρίας. Σέρρες, 2007.
2. Αναστάσιος Μπαλουκτσής, Αδαμ Πατσιάκος – Εργαστηριακές ασκήσεις, Σέρρες, 2007.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Μάργαρης Νίκος Ι.,Σαραφίδου Σοφία Χ.,Δάιος Απόστολος Δ., Ανάλυση ηλεκτρικών κυκλωμάτων, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. ΤΖΙΟΛΑ & ΥΙΟΙ Α.Ε.
2. Χατζαράκης Γεώργιος Ε., Ηλεκτρικά κυκλώματα, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. ΤΖΙΟΛΑ & ΥΙΟΙ Α.Ε.

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισάγει τον φοιτητή στην θεωρία των Λειτουργικών Συστημάτων, εξοικειώνοντας τον με έννοιες, αρχές, προβλήματα και λύσεις που υλοποιούνται στα σύγχρονα Λ.Σ. Αναλύονται οι έννοιες των διεργασιών και των κρίσιμων τμημάτων τους, η διαχείριση της μνήμης, τα συστήματα αρχείων, και η διαχείριση εισόδου-εξόδου. Ακολούθως γίνεται μία μελέτη πραγματικής περίπτωσης (case study) πάνω στο Λ.Σ. MS-DOS, όπου αναλύονται λεπτομέρειες σχεδίασης και υλοποίησης του απλού αυτού αλλά και δημοφιλούς Λ.Σ. Τέλος γίνεται μία μελέτη πραγματικής περίπτωσης (case study) πάνω στο Λ.Σ. Windows, που αποτελεί και το αντικείμενο του εργαστηριακού μέρους του μαθήματος, όπου αναλύονται η αρχιτεκτονική των Windows, η διαχείριση των διεργασιών και της μνήμης, και το σύστημα αρχείων NTFS.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
• Λήψη αποφάσεων.
• Σχεδιασμός και διαχείριση έργων.
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Βασικές έννοιες Hardware-Software, το έργο του Λ.Σ., σύντομη ιστορία των Λ.Σ., Βασικές έννοιες Λ.Σ., Κατηγορίες Λ.Σ., Δομές Λ.Σ., Αρχές σχεδίασης & κατασκευής Λ.Σ.
• Η έννοια της διεργασίας, Καταστάσεις διεργασιών, Υλοποίηση διεργασιών και Πίνακας Διεργασιών, Συνθήκες ανταγωνισμού, μέθοδοι αμοιβαίου αποκλεισμού διεργασιών, εισαγωγή στους σηματοφορείς.
• Ιεραρχία και βασικές έννοιες για την μνήμη, Μετατόπιση και προστασία, Διαχειριστές μνήμης, Είδη κατανομών μνήμης, Μέθοδοι διαχείρισης μνήμης (Σελιδοποίηση-Κατάτμηση), Εικονική μνήμη, Συσχετιστική μνήμη, Πρόβλεψη επεκτάσεων μνήμης.
• Συστήματα αρχείων, Βασικές έννοιες και καθήκοντα του Σ.Α., Ονοματολογία και δομή των αρχείων, Τύποι αρχείων και είδη προσπέλασης, Χαρακτηριστικά των αρχείων, Λειτουργίες επί των αρχείων, Κατάλογοι και λειτουργίες επί καταλόγων, Υλοποίηση συστήματος αρχείων (Δίσκοι, Partitions, tracks, sectors, clusters), Λογική Οργάνωση δίσκων, Είδη κατανομών αρχείων (FAT16-FAT32-I-Nodes), Υλοποίηση των καταλόγων και σύνδεσμοι (Links).
• Διαχείριση Εισόδου/Εξόδου, Συσκευές και Ελεγκτες συσκευών, Προγραμματισμός ελεγκτών-επικοινωνία μέσω διακοπών, Απευθείας προσπέλαση μνήμης, Επίπεδα Λογισμικού Ι/Ο, Χειριστές διακοπών, Οδηγοί συσκευών, Λογισμικό Ι/Ο ανεξάρτητο από συσκευές, Λογισμικό Ι/Ο επιπέδου χρήστη, Ετεροχρονισμός.
• Το Λειτουργικό Σύστημα MS-DOS, Σύντομη Ιστορία – Εκδόσεις, Το περιβάλλον του MS-DOS, Χρήση και Εντολές του MS-DOS, Παραμετροποίηση, αρχεία συστήματος, εκκίνηση του MS-DOS, Διεργασίες στο MS-DOS και ψευδοπαραλληλισμός (TSR), Εκτελέσιμα αρχεία (com/exe), PSP διεργασίας.
• Η μνήμη στο MS-DOS, Συμβατική Ανώτερη και Υψηλή μνήμη, Εκτεταμένη μνήμη, Τμήματα επικάλυψης, Η Διευρυμένη μνήμη, Διαχείριση δεσμευμένων/ελεύθερων τμημάτων-Αρένες. Το Σύστημα αρχείων του MS-DOS, Boot Sector, File Allocation Table, Εγγραφές Καταλόγων, Είσοδος/Εξόδος στο MS-DOS, Οδηγοί Συσκευών και ιδιότητές τους.
• To Λ.Σ. Windows, σύντομη ιστορία των Windows, Χαρακτηριστικά και Αρχιτεκτονική των Windows, Ο πυρήνας-kernel, Ο Executive, Περιβαλλοντικά Υποσυστήματα, Οι διεργασίες στα Windows, Η μνήμη στα Windows, Πίνακες Σελίδων.
• Το σύστημα αρχείων NTFS, Master File Table, Αρχεία Metadata, Χαρακτηριστικά των αρχείων, Κατάλογοι στο NTFS, Ανάνηψη από σφάλματα, Διαχείριση Volumes, Σημαντικά αρχεία των Windows.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Βιβλίο [33154660]: Λειτουργικά Συστήματα 9η Εκδ., Abraham Silberschatz, Peter Baer Galvin, Greg Gagne.
2. Βιβλίο [68374433]: Λειτουργικά Συστήματα, 9η Έκδοση, Stallings William.
3. Βιβλίο [77108683]: ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, ANDREW S. TANENBAUM, HERBERT BOS.

Συγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Αθ. Νικολαΐδης. Λειτουργικά Συστήματα Ι – Διαφάνειες θεωρίας. Σέρρες, 2013.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Γ.Κ. Παπακωνσταντίνου, Ν.Α. Μπιλάλης, Π.Δ. Τσανάκας, Λειτουργικά Συστήματα – Μέρος Ι: Αρχές Λειτουργίας, Εκδόσεις Συμμετρία, 1999.
2. Α. Γαρμπής, Λειτουργικά Συστήματα, Εκδόσεις Αράκυνθος, 2010.
3. Alan Wright, Οδηγός των ελληνικών Windows 10, Εκδόσεις Γκιούρδας, 2016.

Στο μάθημα παρουσιάζονται οι βασικές έννοιες των Διακριτών Μαθηματικών, καθώς και της Μαθηματικής Ανάλυσης πραγματικής συνάρτησης πολλών πραγματικών μεταβλητών. Έμφαση δίνεται στον υπολογισμό διπλών ορίων, μερικών παραγώγων, πολλαπλών ολοκληρωμάτων και στη Διανυσματική Ανάλυση με εφαρμογές στη Γεωμετρία και τη Φυσική.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τα βασικά θεωρήματα που διέπουν την Ανάλυση πραγματικής συνάρτησης πολλών πραγματικών μεταβλητών, καθώς και των ακολουθιών και σειρών.
• Κατανοούν την αποδεικτική διαδικασία στα Μαθηματικά και να δύνανται να πραγματοποιούν οι ίδιοι αποδείξεις σε θεωρητικές ασκήσεις.
• Κατανοούν τον τρόπο υπολογισμού των μαθηματικών οντοτήτων που προαναφέρθηκαν.
• Δύνανται να φέρουν εις πέρας απλούς υπολογισμούς χωρίς τη βοήθεια τεχνικών μέσων.
• Γνωρίζουν και να δύνανται να εφαρμόσουν τις προαναφερθείσες μαθηματικές έννοιες σε πρακτικά προβλήματα (π.χ. ακρότατα συνάρτησης δύο μεταβλητών, υπολογισμό εμβαδών και όγκων, υπολογισμό μεγεθών σε δυναμικό πεδίο κ.τ.λ.).

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
• Αυτόνομη εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Στοιχεία Διακριτών Μαθηματικών: ακολουθίες, σειρές, αναδρομικές σχέσεις, γεννήτριες συναρτήσεις, εξισώσεις διαφορών.
• Διανύσματα, Συστήματα Συντεταγμένων, Στοιχεία Αναλυτικής Γεωμετρίας.
• Συναρτήσεις πολλών μεταβλητών, τόποι, πεδία ορισμού, όρια, συνέχεια.
• Μερική παραγώγιση, σύνθετες και πεπλεγμένες συναρτήσεις, Ιακωβιανή, διαφορικά.
• Αναπτύγματα Taylor, ακρότατα, σαγματικά σημεία.
• Διπλά ολοκληρώματα.
• Τριπλά ολοκληρώματα.
• Διανυσματική ανάλυση, κλίση, απόκλιση, περιστροφή, επικαμπύλια ολοκληρώματα, επιφανειακά ολοκληρωματα, θεωρήματα Green, Gauss, Stokes.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Β. Παπαντωνίου, Συναρτήσεις Πολλών Μεταβλητών, Εκδόσεις Γαρταγάνη, Θεσσαλονίκη 2007.
2. Α. Αθανασιάδη, Β. Φράγκου, Ασκήσεις Διαφορικού και Ολοκληρωτικού Λογισμού Συναρτήσεων Περισσοτέρων Μεταβλητών 4η Έκδοση, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 2002.
3. Β. Σάλτα, Μαθηματικά ΙΙ: Θεωρία και Πράξη, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, Αθήνα 2011. Συγράμματα που διανέμονται μέσω του ΔΙΠΑΕ ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος.
4. Α. Κουιρουκίδη, Μαθηματικά ΙΙ, ΤΕΙ Σερρών, Σέρρες, 2005.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Δ. Χατζόπουλου, Ανώτερα Μαθηματικά Τόμος ΙΙΙ,, Θεσσαλονίκη 1978.
2. Δ.. Δασκαλόπουλου, Ανώτερα Μαθηματικά Τόμος ΙΙ, Αθήνα 1979.
3. B. M. Budak. S. V. Fomin, Multiple Integrals, Field Theory and Series, MIR Publishers, Moscow, 1978.
4. C. L. Liu, Στοιχεία Διακριτών Μαθηματικών, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2013.

Στο μάθημα παρουσιάζονται οι βασικές έννοιες της Θεωρίας Πιθανότητας και Στατιστικής. Έμφαση δίνεται στην κλασσική θεωρία πιθανότητας, την αξιωματική θεμελίωση, τα βασικά θεωρήματα που διέπουν τη θεωρία, τη συνδυαστική, την εκ των προτέρων και εκ των υστέρων πιθανότητα, τις τυχαίες μεταβλητές, τα θεμελιώδη σχετιζόμενα μεγέθη (μέση τιμή, διακύμανση, κ.τ.λ.) και διάφορες διακριτές και συνεχείς κατανομές με εφαρμογές σε προβλήματα της καθημερινότητας και σε θέματα μηχανικού.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τα βασικά θεωρήματα που διέπουν τη Θεωρία Πιθανότητας.
• Κατανοούν την αποδεικτική διαδικασία στα Μαθηματικά και να δύνανται να πραγματοποιούν οι ίδιοι αποδείξεις σε θεωρητικές ασκήσεις.
• Κατανοούν τον τρόπο υπολογισμού των μαθηματικών οντοτήτων που προαναφέρθηκαν.
• Δύνανται να φέρουν εις πέρας απλούς υπολογισμούς χωρίς τη βοήθεια τεχνικών μέσων.
• Γνωρίζουν και να δύνανται να εφαρμόσουν τις προαναφερθείσες μαθηματικές έννοιες σε πρακτικά προβλήματα (π.χ. αριθμός μεταθέσεων και συνδυασμών διαφόρων αντικειμένων, πιθανότητα κέρδους σε τυχερά παιχνίδια, θόρυβος σε ηλεκτρικά κυκλώματα κ.τ.λ.).

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
• Αυτόνομη εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Δειγματοχώροι, δειγματοσημεία, γεγονότα, πράξεις γεγονότων, ασυμβίβαστα γεγονότα.
• Πιθανότητα, αξιώματα και ιδιότητες της πιθανότητας.
• Απαρίθμηση, κανόνας γινομένου, μεταθέσεις, συνδυασμοί, μεταθέσεις με διαφορετικά αντικείμενα.
• Υπό συνθήκη πιθανότητα, πολλαπλασιαστικό θεώρημα, ολική πιθανότητα, θεώρημα Bayes, στατιστική ανεξαρτησία.
• Τυχαίες μεταβλητές (διακριτές και συνεχείς), συνάρτηση μάζας πιθανότητας, συνάρτηση πυκνότητας πιθανότητας, αθροιστική συνάρτηση κατανομής.
• Μέση τιμή, διακύμανση.
• Κατανομές Bernoulli, Δυωνυμική, Poisson, Υπεργεωμετρική.
• Ομοιόμορφη, εκθετική, Γκαουσσιανή κατανομή.
• Πολυδιάστατες τυχαίες μεταβλητές.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Γ. Ζιούτα, Πιθανότητες και Στοιχεία Στατιστικής για Μηχανικούς, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 2003.
2. Σ. Κουνιά, Χ. Μωυσιάδη, Θεωρία Πιθανοτήτων Ι, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1999. Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του ΔΙΠΑΕ ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος.
3. Α. Πολίτη, Χ. Αναστασίου, Θεωρία Πιθανοτήτων και Στατιστική, Βιβλίο Ασκήσεων, ΤΕΙ Σερρών, Σέρρες, 2012.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Γ. Αγγελιδάκη, Α. Καμπίσιου, Ν. Μούρτζιου, Πιθανότητες, Θεσσαλονίκη 1978.
2. Χ. Φραγκάκι, Στατιστική, Θεωρία-Ασκήσεις, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2001.
3. A. Papoulis, Probability, Random Variables and Stochastic Processes, Second Edition, Mc Graw Hill, 1984.
4. J. B. Poor, Introduction to Probability, Springer, 1986.

Το μάθημα αποτελεί μια πρώτη επαφή των σπουδαστών με τις τεχνολογίες των δικτύων δεδομένων. Παρουσιάζονται οι βασικές αρχές και οι πρακτικές της δικτύωσης υπολογιστών. Γίνεται εισαγωγή στις έννοιες της αρχιτεκτονικής των επιπέδων, της υπηρεσίας και του πρωτοκόλλου, της ενθυλάκωσης, της μεταγωγής πακέτου, της κωδικοποίησης των δεδομένων, και περιγράφονται οι λειτουργίες του φυσικού επιπέδου, οι βασικές διεπαφές (RS232, Χ.21, RS499, RJ45,…), το επίπεδο σύνδεσης δεδομένων, οι μέθοδοι πρόσβασης στο μέσο και οι κυρίαρχες τεχνολογίες τοπικών δικτύων (Ethernet, Token Ring, FDDI, WiFi, …). Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος οι φοιτητές εξοικειώνονται με τις βασικές αρχές και τα συστατικά της δομημένης καλωδίωσης (σχεδιαστικές αρχές, εξαρτήματα, προδιαγραφές καλωδίων χαλκού και οπτικών ινών, συνδετήρες, πρίζες, τεκμηρίωση και μέτρηση ποιότητας εγκατεστημένης καλωδίωσης). Επίσης, στο εργαστηριακό μέρος γίνεται μια πρώτη παρουσίαση των βασικών εντολών διάγνωσης προβλημάτων σε δίκτυα δεδομένων (ping, traceroute, netstat κλπ). Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι σπουδαστές θα πρέπει να:

• Κατανοούν τις βασικές αρχές και έννοιες των δικτύων δεδομένων.
• Να κατανοούν τη λογική των διαστρωματωμένων πρωτοκόλλων, τη χρησιμότητα του προτύπου OSI/ISO ως μοντέλου για την εποπτεία της λειτουργίας των διαφόρων πρωτοκόλλων.
• Να γνωρίζουν τη λειτουργία τεχνολογιών τοπικών δικτύων όπως τα δίκτυα τύπου Ethernet και WiFi.
• Να γνωρίζουν και να μπορούν να εφαρμόσουν τις αρχές δομημένης καλωδίωσης.
• Να μπορούν να εφαρμόσουν τις παραπάνω γνώσεις σε ένα πραγματικό περιβάλλον δικτύου.
• Να εκτελέσουν βασική αποσφαλμάτωση σε ένα δίκτυο υπολογιστών.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Αυτόνομη Εργασία.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Διαστρωματωμένα πρωτόκολλα. Το πρότυπο OSI/ISO. Αντιστοίχιση με το TCP/IP.
• Υπηρεσία, πρωτόκολλο, σημείο διεπαφής, στοίβα πρωτοκόλλων.
• Προτυποποίηση στις τηλεπικοινωνίες και τα δίκτυα.
• Τοπολογίες δικτύων, τεχνικές μετάδοσης και τεχνικές μεταγωγής.
• Ταχύτητα και χωρητικότητα καναλιού.
• Αναγνώριση και διόρθωση σφαλμάτων.
• Ψηφιακή μετάδοση ψηφιακών σημάτων. Κωδικοποίηση δεδομένων.
• Μέσα μετάδοσης (καλώδια χαλκού, οπτικές ίνες).
• Αρχές δομημένης καλωδίωσης. Μελέτη περιπτώσεων δομημένης καλωδίωσης.
• Τεχνικές επανεκπομπής στο δεύτερο επίπεδο. ABP, GBN, SRP.
• Τεχνικές πρόσβασης στο μέσο. Aloha, CSMA/CD, CSMA/CA, Token.
• Συνήθεις τεχνολογίες τοπικών δικτύων: Ethernet, TokenRing, FDDI, WiFi (ΙΕΕΕ 802.11).
• Ευρυζωνικές τεχνολογίες κοντά στον χρήστη (xDSL, FTTC, FTTH, LMDS).
• Κατασκευή και εγκατάσταση τοπικών δικτύων.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Andrew S. Tanenbaum, David J. Wetherall, Δίκτυα Υπολογιστών, 5η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2011.
2. Larry L. Peterson, Bruce S. Davie, Δίκτυα Υπολογιστών: Μια Προσέγγιση από τη Σκοπιά των Συστημάτων, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2009.
3. Αλεξόπουλος Αριστείδης, Λαγογιάννης Γεώργιος, Τηλεπικοινωνίες και Δίκτυα Υπολογιστών, 8η Εκδ., Α. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ & ΣΙΑ ΟΕ, 2012.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Douglas E. Comer, Δίκτυα Και Διαδίκτυα Υπολογιστών και Εφαρμογές τους στο Internet, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2007
2. Douglas E. Comer, Διαδίκτυα με TCP/IP: Αρχές, Πρωτόκολλα, και Αρχιτεκτονικές, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2003
3. Κωνσταντίνος Χειλάς, Αναστάσιος Πολίτης, Αλέξανδρος Βακαλούδης. “Εργαστηριακές Ασκήσεις Δικτύων Η/Υ”, [ηλεκτρ.βιβλ.] Αθήνα: Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Διαθέσιμο στο: http://hdl.handle.net/11419/1763, 2015.

Σκοπός του μαθήματος είναι η εμβάθυνση στις αρχές λειτουργίας, τα εγγενή προβλήματα και τους τρόπους αντιμετώπισής τους στα σύγχρονα Λειτουργικά Συστήματα. Αποσκοπεί στην εμπέδωση των βασικών αλγορίθμων που εφαρμόζονται για την βέλτιστη λειτουργία των ΛΣ, και εισάγει τον φοιτητή σε συνθετότερες έννοιες, προβλήματα και λύσεις. Αναλύονται θέματα όπως ο χρονοπρογραμματισμός των διεργασιών, τα αδιέξοδα, οι αλγόριθμοι διαχείρισης μνήμης, προχωρημένα θέματα συστημάτων αρχείων, καθώς και θέματα ασφάλειας υπολογιστικών συστημάτων. Επίσης εμβαθύνει στην αρχιτεκτονική, τις αρχές σχεδίασης και κατασκευής και στον τρόπο χειρισμού και τις δυνατότητες του Λ.Σ. UNIX για το οποίο γίνεται μία αναλυτική μελέτη εφαρμογής (case study). Στην μελέτη αυτή αναλύονται η ιστορία του Unix, o τρόπος χρήσης του και οι βασικές του εντολές, η υλοποίηση των διεργασιών, ο χρονοπρογραμματισμός διεργασιών, η μνήμη, η είσοδος/έξοδος, το σύστημα αρχείων, η ασφάλεια του Unix, καθώς και επιλεγμένα θέματα διαχείρισης.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
• Λήψη αποφάσεων.
• Σχεδιασμός και διαχείριση έργων.
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Ομαδική Επεξεργασία, Πολυπρογραμματισμός και Καταμερισμός Χρόνου, Ταυτόχρονη εκτέλεση διεργασιών, Σύγκριση επίδοσης ΛΣ διαφορετικών αρχών, Ελαφρές διεργασίες-νήματα.
• Απεικόνιση ταυτόχρονων διεργασιών-Γράφος προήγησης, Κρίσιμα τμήματα διεργασιών, Αμοιβαίος αποκλεισμός και μέθοδοι, Σηματοφορείς, Λίστες αναμονής σηματοφορέων.
• Χρονοδρομολόγηση διεργασιών, Επίπεδα χρονοδρομολογητών, Κύκλος εκτέλεσης διεργασιών, Είδη αλγορίθμων Χρονοδρομολόγησης.
• Παρουσίαση και σύγκριση μή διακοπτών αλγορίθμων χρονοδρομολόγησης, παρουσίαση και σύγκριση διακοπτών αλγορίθμων χρονοδρομολόγησης, Εκτίμηση του χρονου εκτέλεσης διεργασίας, Αξιολόγηση αλγορίθμων χρονοδρομολόγησης, Χρονοδρομολόγηση πολλών επεξεργαστών και πραγματικού χρόνου.
• Αδιέξοδα, Μέθοδοι χειρισμού αδιεξόδων, Πρόληψη αδιεξόδων, Αποφυγή αδιεξόδων, Ανίχνευση αδιεξόδων-αναγωγή διαγράμματος, Ανάνηψη από αδιέξοδο.
• Εικονική μνήμη, Επίλυση κοινής προσπέλασης μνήμης, Εναλλαγή με το δίσκο, Απεικόνιση εικονικής μνήμης σε φυσική, Τεχνικές διαχείρισης εικονικής μνήμης, Σελιδοποίηση, Κατάτμηση, κατατμημένη Σελιδοποίηση, Τεχνικές Μεταφοράς Σελίδων, Τεχνικές Αντικατάστασης σελίδων, Τεχνικές τοποθέτησης τμημάτων.
• Σύστημα αρχείων Δισκέτας-FAT12, Περιγραφή boot sector, Σύστημα αρχείων EXT2 – UNIX/Linux, Περιοχή συστήματος, περιγραφή I-Node, Περιγραφή Superblock, Διαχείριση ελεύθερων clusters, Άνοιγμα αρχείου σε σύστημα FAT, Άνοιγμα αρχειου σε σύστημα EXT2, Έλεγχος ακεραιότητας συστήματος αρχείων, Έλεγχος αρχείων και καταλόγων, διόρθωση σφαλμάτων.
• Ασφάλεια υπολογιστικών συστημάτων, τύποι ασφάλειας και απειλών, μέθοδοι παραβίασης ασφάλειας, Μηχανισμοί προστασίας, Δικαιώματα και έλεγχος πρόσβασης. Παράλληλα και κατανεμημένα ΛΣ, Βασικοί τύποι Παράλληλων και κατανεμημένων ΛΣ.
• Το ΛΣ UNIX, Σύντομη ιστορία, βασική χρήση – το κέλυφος του UNIX, Βασικές εντολές του UNIX, Χαρακτηριστικά του κελύφους, Διεργασίες και υλοποίηση διεργασιών – δομή χρήστη, Δαίμονες – daemons, Χρονοπρογραμματισμός διεργασιών, Η μνήμη στο UNIX, Απεικόνιση ιδεατής μνήμης σε φυσική.
• Είσοδος Έξοδος στο UNIX, Συστήματα αρχείων στο UNIX, Η ασφάλεια του UNIX, Θέματα διαχειριστή συστήματος.

Το μάθημα αποτελεί φυσική συνέχεια του εισαγωγικού μαθήματος “Λογική Σχεδίαση” του 1ου εξαμήνου. Παρουσιάζονται οι βασικές οικογένειες των ψηφιακών ολοκληρωμένων κυκλωμάτων, και τα βασικά κυκλώματα της τυπικής λογικής, που υλοποιούν τις βασικές λειτουργίες της συνδυαστικής και ακολουθιακής λογικής. Γίνεται εισαγωγή στις μηχανές καταστάσεων και στη σχεδίαση κυκλωμάτων με γλώσσες περιγραφής υλικού. Γίνεται εισαγωγή στη σχεδίαση ψηφιακών κυκλωμάτων με προσομοιωτή. Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο/η φοιτητής / τρια θα είναι σε θέση:

• Να κατανοεί τις βασικές και πιο προχωρημένες λειτουργίες της συνδυαστικής λογικής, όπως λειτουργίες πολυπλεκτών, αποκωδικοποιητών, αριθμητικών κυκλωμάτων, συγκριτών.
• Να κατανοεί τις βασικές λειτουργίες των ακολουθιακών κυκλωμάτων, όπως στοιχείων μνήμης (μανδάλων και flip-flop), καταχωρητών, απαριθμητών, μνημών, μηχανών καταστάσεων.
• Να περιγράφει με απλό τρόπο τα παραπάνω κυκλώματα κάνοντας χρήση γλώσσας περιγραφής υλικού (HDL).
• Να υλοποιεί τις παραπάνω λειτουργίες στο ράστερ, κάνοντας χρήση κυκλωμάτων της τυπικής λογικής.
• Να χρησιμοποιεί τον προσομοιωτή Multisim για τη σχεδίαση ψηφιακών κυκλωμάτων.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Αυτόνομη και Ομαδική εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.

• Οικογένειες ψηφιακών ολοκληρωμένων κυκλωμάτων TTL και CMOS. Ολοκληρωμένα κυκλώματα της τυπικής λογικής.
• Υλοποιήσεις συνδυαστικών κυκλωμάτων με ολοκληρωμένα κυκλώματα της τυπικής λογικής: Αποκωδικοποιητές, πολυπλέκτες (74LS139, 74LS138, 74LS151). Συγκριτές (74LS85). Αριθμητικά κυκλώματα (σειριακοί και παράλληλοι αθροιστές, αφαιρέτες, 74LS283).
• Γρήγορα κυκλώματα αριθμητικών πράξεων, αθροιστές: carry look-ahead, carry select, carry-save. Κυκλώματα Πολλαπλασιαστών, διαιρετών. Εργαστηριακές υλοποιήσεις. Προσομοίωση συνδυαστικών κυκλωμάτων με προσομοιωτή Multisim.
• Εισαγωγή στις γλώσσες περιγραφής υλικού: σχεδίαση συνδυαστικών κυκλωμάτων.
• Ακολουθιακή Λογική: Ρολόγια, μανδαλωτές, Filp Flop D, T, JK (74LS74, 74LS112). Παράλληλοι καταχωρητές, καταχωρητές ολίσθησης, Σύγχρονοι και ασύγχρονοι Απαριθμητές (74LS192, 74LS163), μνήμες (SRAM, ROM, DRAM) .
• Σχεδίαση μηχανών πεπερασμένων καταστάσεων, βελτιστοποίηση καταστάσεων.
• Προσομοίωση ακολουθιακών κυκλωμάτων με προσομοιωτή Multisim. Εισαγωγή στις γλώσσες περιγραφής υλικού για τη σχεδίαση ακολουθιακών κυκλωμάτων.
• Σύνθεση ψηφιακών κυκλωμάτων.

Συγγράμματα

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία μέσω Ευδόξου:

1. Κ. Παπαοδυσσεύς κλπ., Λογική Σχεδίαση Ψηφιακών Συστημάτων, Εκδόσεις Τζιόλα, 2017.
2. Μ. Morris Mano, M. Ciletti, Ψηφιακή Σχεδίαση, Εκδόσεις Παπασωτηρίου.

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία για το Εργαστήριο:

1. Ι. Καλόμοιρου, Ν. Αρπατζάνη, Α. Μπαλουκτσή, Ασκήσεις Ψηφιακών Ηλεκτρονικών, Τ.Ε.Ι. Κεντρικής Μακεδονίας.

Να αποκτήσουν οι φοιτητές το απαραίτητο θεωρητικό και πρακτικό υπόβαθρο για την κατανόηση και το χειρισμό απλών και σύνθετων δομών δεδομένων κύριας μνήμης παράλληλα με τη μελέτη δημοφιλών αλγορίθμων και να εξοικειωθούν με τη χρήση των δομών δεδομένων σε αλγορίθμους διαφόρων προβλημάτων με στόχο την πιο αποδοτική επίλυσή τους με χρήση Η/Υ. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στους φοιτητές να υλοποιήσουν μία εφαρμογή που χρησιμοποιεί δομές δεδομένων και αλγορίθμους μέσα από μία ατομική εργασία που εκπονούν και η οποία τους ανατίθεται κατά τη διάρκεια του εξαμήνου.

• Αυτόνομη εργασία.
• Ανάλυση και σχεδίαση στατικών και δυναμικών δομών δεδομένων.
• Ανάλυση και σχεδίαση αλγοριθμικών διαδικασιών.
• Εφαρμογή της γνώσης στην πράξη.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Βασικές έννοιες αλγορίθμων, αλγόριθμοι παραγωγής τυχαίων αριθμών.
• Αποδοτικότητα αλγορίθμων, συναρτήσεις time() και clock().
• Βασικές έννοιες πινάκων, αποθήκευση πινάκων, ειδικές μορφές πινάκων, δυναμική δημιουργία πινάκων.
• Αναδρομή, αναδρομικές συναρτήσεις.
• Αναζήτηση, σειριακή αναζήτηση, δυαδική αναζήτηση.
• Ταξινόμηση, ταξινόμηση με απευθείας επιλογή, ταξινόμηση με απευθείας εισαγωγή, ταξινόμηση φυσαλίδας, γρήγορη ταξινόμηση.
• Γραμμικές λίστες, σειριακές λίστες (στοίβα, ουρά), υλοποίηση με πίνακα.
• Γραμμικές λίστες, δείκτες και δυναμικές δομές, συνδεδεμένες λίστες (απλή συνδεδεμένη λίστα, στοίβα ως συνδεδεμένη λίστα, ουρά ως συνδεδεμένη λίστα).
• Δένδρα, δυαδικά δένδρα, μέθοδοι διάσχισης δυαδικού δένδρου (προδιατεταγμένη μέθοδος, ενδοδιατεταγμένη μέθοδος, μεταδιατεταγμένη μέθοδος).
• B-trees, Tries.
• Πίνακες κατακερματισμού, συνάρτηση κατακερματισμού, συγκρούσεις, συνώνυμα, ανοιχτή διευθυνσιοδότηση, ξεχωριστή αλυσίδωση.
• Γράφοι, μέθοδοι αναπαράστασης γράφων, μέθοδοι διάσχισης γράφων (αναζήτηση με προτεραιότητα Βάθους, αναζήτηση με προτεραιότητα Πλάτους), το πρόβλημα του   συντομότερου μονοπατιού.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Robert Sedgewick, ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ ΣΕ C, ΜΕΡΗ 1-4: ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ, ΔΟΜΕΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ, ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ, ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
   3η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2006.
2. Παπουτσής Ιωάννης, Εισαγωγή στις δομές δεδομένων και στους αλγόριθμους 1η Έκδοση, Εκδόσεις Σταμούλη, 2010.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Ε. Ούτσιος, Δομές Δεδομένων, Σημειώσεις Θεωρίας, 2020.
2. Ε. Ούτσιος, Δομές Δεδομένων, Σημειώσεις Εργαστηρίου, 2020.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Γ. Κόλλιας, Γ. Μανωλόπουλος, Δομές Δεδομένων, τόμος Α΄.
2. Nicklaus Wirth, Algorithms + Data Structures = Programs, 1976.
3. S. Sahni, Μετάφραση Ι. Μανωλόπουλος και Ι. Θεοδωρίδης, Δομές Δεδομένων, Αλγόριθμοι και Εφαρμογές στη C++, Εκδόσεις Τζιόλα, 2004.
4. Π. Μποζάνης, Αλγόριθμοι: Σχεδιασμός και Ανάλυση, Εκδόσεις Τζιόλα, 2003.
5. Robert Lafore, Data Structures & Algorithms in JAVA, 2nd Edition, 2003.
6. Leendert Ammeraal, Προγραμματισμός και Δομές Δεδομένων στην C, Εκδόσεις Γκιούρδας, 1989.

Ο στόχος του μαθήματος είναι η μελέτη σημάτων και συστημάτων συνεχούς και διακριτού χρόνου.Παρουσιάζονται οι βασικοί τρόποι περιγραφής σημάτων, οι βασικές κατηγορίες συστημάτων και η ανάλυση γραμμικών χρονικά αμετάβλητων συστημάτων. Γίνεται μελέτη των εννοιών συνέλιξη στον συνεχή χρόνο, συνάρτηση συστήματος, ευστάθεια συστήματος, αιτιατό, χρονικά αμετάβλητο σύστημα, εξισώσεις διαφοράς, κρουστική απόκριση συστήματος, συνάρτηση μεταφοράς,φασματική πυκνότητα, ετεροσυχέτιση, αυτοσυσχέτιση. Επίσης, γίνεται μελέτη γραμμικών συστημάτων με την χρήση του μετασχηματισμού Fourier, διακριτού μετασχηματισμού Fourier, του αναπτύγματος σε σειρά Fourier, και μετασχηματισμού Laplace. Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές και φοιτήτριες θα πρέπει να:

• Να κατηγοριοποιούν σήματα και συστήματα με βάση τις ιδιότητές τους.
• Να μπορούν να περιγράψουν γραμμικά χρονικά αμετάβλητα συστήματα, είτε χρησιμοποιώντας διαφορικές εξισώσεις, είτε χρησιμοποιώντας την κρουστική τους απόκριση.
• Να υπολογίζουν την συνέλιξη σημάτων.
• Να μπορούν να υπολογίζουν το ανάπτυγμα σε σειρά Fourier (συνεχούς χρόνου, διακριτού).
• Να μπορούν να υπολογίζουν το μετασχηματισμό Fourier (και τον αντίστροφό του) διάφορων συνεχών και διακριτών σημάτων.
• Να μπορούν να υπολογίζουν τον μετασχηματισμό Laplace.
• Να μπορούν να εξηγήσουν την ευστάθεια γραμμικών συστημάτων, να υπολογίζουν τις κρουστικές αποκρίσεις και συναρτήσεων μεταφοράς συστημάτων.
• Να μπορούν να εξηγήσουν την ετεροσυσχέτιση, την αυτοσυσχέτιση και την φασματική πυκνότητα.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

Η εφαρμογή των παραπάνω ικανοτήτων στα πλαίσια του μαθήματος:

• Κατανόηση εκτέλεσης μαθηματικών πράξεων σε σήματα και συστήματα.
• Κατανόηση της σημασίας της ανάλυσης σημάτων στο πεδίο των συχνοτήτων και της σύνθεση των σημάτων από το πεδίο των συχνοτήτων στο πεδίο του χρόνου.

• Βασικοί ορισμοί και κατηγορίες σημάτων και συστημάτων/Περιοδικά σήματα.
• Κρουστική απόκριση γραμμικών συστημάτων.
• Συνέλιξη και ιδιότητες της συνέλιξης στον συνεχή χρόνο.
• Ετεροσυσχέτιση, αυτοσυσχέτιση.
• Ευστάθεια συστημάτων.
• Ευθύς και αντίστροφος μετασχηματισμός Fourier (ιδιότητες, σύγκλιση).
• Σειρά Fourier περιοδικών συναρτήσεων.
• Μελέτη γραμμικών συστημάτων με την χρήση του μετασχηματισμού Fourier, θεώρημα Parseval.
• Φασματική πυκνότητα ισχύος.
• Ο μετασχηματισμός Laplace και ο αντίστροφος μετασχηματισμός Laplace & Γραμμικά συστήματα συνεχούς χρόνου – Συνάρτηση μεταφοράς γραμμικών συστημάτων.
• Διακριτό σήμα.
• Θεώρημα δειγματοληψίας.
• Διακριτή σειρά Fourier και διακριτός μετασχηματισμός Fourier (Ιδιότητες).

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Παρασκευάς Μιχάλης, Σήματα και Συστήματα με Matlab, Εκδόσεις Α. Τζιόλα ΕΚΔΟΣΕΙΣ και Υιοί Α.Ε., 2018.
2. Καραϊσκος Χρήστος, Κάντζος Δημήτριος, Σήματα και Συστήματα συνεχούς και διακριτού χρόνου, Σύγχρονη Εκδοτική Ε.Π.Ε., 2015.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Ευσταθίου Δημήτριος, Σήματα και Συστήματα – Σημειώσεις και διαφάνειες σε ηλεκτρονική μορφή, 2019.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία

1. Αλεξόπουλος Θεόδωρος, Σήματα και Συστήματα, Εκδόσεις Κωσταράκη Ευρυδίκη, 2014.
2. Θεοδωρίδης Σέργιος, Μπερμπερίδης Κώστας, Κοφίδης Λευτέρης: Εισαγωγή στη θεωρία σημάτων και συστημάτων, Εκδόσεις Τυποθήτω, 2005.

Το μάθημα έχει σκοπό να δώσει στους φοιτητές τα απαραίτητα εργαλεία για την επίλυση γνωστών μαθηματικών προβλημάτων τα οποία δεν δύναται να επιλυθούν με αναλυτικούς τρόπους (όπως επίλυση μη γραμμικών εξισώσεων, υπολογισμό εμβαδού, προβλήματα προσέγγισης δεδομένων κλπ.). Η χρήση του λογισμικού πακέτου MATLAB καθιστά δυνατή την υλοποίηση και μελέτη των μεθόδων που παρουσιάζονται στη θεωρία.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής θα είναι σε θέση:

• να μπορεί να διαχειρίζεται τους αριθμούς κινητής υποδιαστολής σε αλγορίθμους,
• να αναγνωρίζει τα είδη σφαλμάτων σε ένα πρόβλημα,
• να επιλέγει την κατάλληλη αριθμητική μέθοδο για την επίλυση μη γραμμικής εξίσωσης,
• να μπορεί να παρεμβάλει τιμές σε δεδομένα με την κατάλληλη παρεμβολή,
• να προβλέψει τιμές με την προσέγγιση,
• να υπολογίζει διάφορα εμβαδά με την αριθμητική ολοκλήρωση,
• να χρησιμοποιεί το MATLAB σε προβλήματα επιστημονικού προγραμματισμού,
• να κρίνει ποια είναι η κατάλληλη μέθοδος για να χρησιμοποιήσει στο εκάστοτε πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

• Αυτόνομη εργασία.
• Ανάλυση και σχεδίαση αλγοριθμικών διαδικασιών.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Η φιλοσοφία της αριθμητικής ανάλυσης, αριθμητική κινητής υποδιαστολής.
• Είδη σφαλμάτων, ευστάθεια και σύγκλιση αλγορίθμων.
• Επίλυση μη γραμμικών εξισώσεων με επαναληπτική εφαρμογή σε διάστημα (μέθοδος Διχοτόμησης, Μέθοδος Regula Falsi).
• Επίλυση μη γραμμικών εξισώσεων με επαναληπτικούς τύπους ( γενική μέθοδος, μέθοδος Τέμνουσας και μέθοδος Newton.
• Υλοποίηση και γραφική ανάλυση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.
• Πολυωνυμική παρεμβολή με τις μεθόδους Lagrange και Newton.
• Υλοποίηση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.
• Παρεμβολή Hermite και με splines.
• Υλοποίηση και γραφική ανάλυση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.
• Έννοιες της προσέγγισης συναρτήσεων και εφαρμογές, προσέγγιση με τη μέθοδο των γραμμικών ελαχίστων τετραγώνων.
• Αριθμητική Παραγώγιση με χρήση συμπτωτικού πολυωνύμου, Τύποι Διαφορών.
• Αριθμητική ολοκλήρωση με τις μεθόδους του ορθογωνίου, του τραπεζίου και του Simpson. Υλοποίηση και γραφική ανάλυση με χρήση το λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Αριθμητική ανάλυση με εφαρμογές σε matlab & mathematica, Γεώργιος Σ. Παπαγεωργίου, Χαράλαμπος Γ. Τσίτουρας, ΑΡΗΣ ΣΥΜΕΩΝ, 1η /2008.
2. Εισαγωγή στην Αριθμητική Ανάλυση, Πιτσούλης Λεωνίδας, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. ΤΖΙΟΛΑ & ΥΙΟΙ Α.Ε., 1η/2013.
3. Αριθμητικές Μέθοδοι και Εφαρμογές για Μηχανικούς, Σαρρής Ι., Καρακασίδης Θ., ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. ΤΖΙΟΛΑ & ΥΙΟΙ Α.Ε., 2η/2013.
4. ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΜΙΧΑΗΛ Ν. ΒΡΑΧΑΤΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΕ,1η/2011.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Δ. Βαρσάμης, Αριθμητικές Μέθοδοι, Διαφάνειες θεωρίας, 2015.
2. Δ. Βαρσάμης, Αριθμητικές Μέθοδοι – Εργαστηριακός οδηγός, 2015.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. J.H. Mathews, K.D. Fink, Numerical Methods Using MATLAB, Prentice Hall, 1999.
2. J.H. Mathews, Numerical Methods for Mathematics, Science, and Engineering, Prentice Hall, 1992.
3. G. Forsythe, M. Malcolm, C. Moler, Αριθμητικές Μέθοδοι και Προγράμματα για Μαθηματικούς Υπολογισμούς, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2000.
4. Α. Κharab, R. Guenther, An Introduction to Numerical Methods: A MATLAB Approach, Chapman &
   Hall, 2001.
5. R.J. Schilling, S.L. Harris, Applied Numerical Methods for Engineers Using MATLAB and C,
   Brooks/Cole, 2000.

Σκοπός του μαθήματος είναι να αναπτύξουν οι σπουδαστές ένα δομημένο εννοιολογικό υπόβαθροτο οποίο θα τους επιτρέπει να αντιλαμβάνονται και να κατανοούν την λειτουργία των επιχειρήσεων και των οργανισμών και να μπορούν να εφαρμόσουν τις αρχές, τις ιδέες και τις τεχνικές του Management. Αποκτούν τις γνώσεις που θα χρειασθούν σαν μέλη επιχειρήσεων ή επιχειρηματίες.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Οικονομικοί Οργανισμοί ( έννοια – όροι – διακρίσεις).
• Η επιχείρηση ως μορφή Οικονομικού Οργανισμού.
• Τα συστατικά μέρη της επιχείρησης.
• Το περιβάλλον της επιχείρησης.
• Διακρίσεις των επιχειρήσεων.
• Επιχειρηματικές λειτουργίες.
• Η κοινωνική ευθύνη της επιχείρησης.
• Η έννοια και το περιεχόμενο του Management.
• Η υποκινητική λειτουργία του Management.
• Οι βασικές αρχές και λειτουργίες του Management.
• Οι σύγχρονες τάσεις στην Οργάνωση και Διοίκηση.
• Ο ρόλος των Διοικητικών στελεχών στα διάφορα επίπεδα Διοίκησης.
• Πληροφοριακά συστήματα Διοίκησης.
• Έννοια και σημασία της επικοινωνίας.
• Η διαδικασία της επικοινωνίας.
• Μέθοδοι επικοινωνίας.
• Εμπόδια στην αποτελεσματική επικοινωνία και αντιμετώπισή τους.
• Επιχειρησιακή επικοινωνία.
• Επικοινωνία Ομάδων.

Συγγράμματα

ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ

1. Γιοβάνης Ν., Πάσχος Γ. Σύγχρονη Διοίκηση Επιχειρήσεων,Γ έκδοση, ΕΧΕΔΩΡΟΣ,2019, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ.
2. Μαντζάρης Ι,.Σύγχρονη Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων,Β. ΓΚΙΟΥΡΔΑ,2003, ΑΘΗΝΑ.
3. Παπαδάκης Β., Επίκαιρα Θέματα Στρατηγικής Επιχειρήσεων, εκδόσεις Μπένου ,2018, Αθήνα.
4. Μπουραντάς, Δ., Επιτυχημένος Ηγέτης και Μάνατζερ, Εκδόσεις Ψυχογιός, 2018, Αθήνα.
5. Hester, A., Τα 10 Κλειδιά Επιτυχίας του Μάνατζερ, Εκδόσεις Ψυχογιός, 2018, Αθήνα

ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΟΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Brealy Richard, Myers Stewart, Allen Franklin (2016). Principles of Corporate Finance: McGraw- Hill.
2. Duneier Stephen. (2018). Alpha Brain: How a Group of Iconoclasts Are Using Cognitive Science to Advance the Business of Alpha Generation : John Wiley & Sons, Inc.
3. McCraw Thomas K., Childs William R. (2018). American Business Since 1920: How It Worked, Third Edition: John Wiley & Sons, Inc.
4. Perumal Andrei, Wilson, Stephen A. (2017). Growth In The Age Of Complexity: Steering Your Company To Innovation, Productivity, And Profits In The New Era Of Competition: McGraw- Hill.
5. Daft R.L. Management. South-Western College Pub, 10 edition, 2011.
6. Griffin R.W. Management. Western College Pub, 10 edition, 2010.

Στο μάθημα παρουσιάζονται τα κυρίαρχα πρωτόκολλα λειτουργίας του Διαδικτύου. Έμφαση δίνεται στην ανάλυση και κατανόηση της λειτουργίας των πρωτοκόλλων IP, TCP και DNS, καθώς και των πρωτοκόλλων δρομολόγησης. Επίσης παρουσιάζεται η νέα έκδοση του πρωτοκόλλου IP (IPv6), η έννοια του multicasting και το πρωτόκολλο μηνυμάτων ελέγχου ICMP.

Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος οι φοιτητές εξοικειώνονται με τη χρήση αναλυτή πρωτοκόλλων, εμβαθύνουν στην έννοια της ενθυλάκωσης αναλύοντας πακέτα που συλλαμβάνουν από το δίκτυο, εξοικειώνονται με τις διαδικασίες αποσφαλμάτωσης ενός δικτύου και μαθαίνουν τις βασικές εντολές προγραμματισμού δρομολογητών.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τα βασικά πρωτόκολλα λειτουργίας του διαδικτύου.
• Μπορούν να αποδώσουν διευθύνσεις στους υπολογιστές ενός δικτύου εφαρμόζοντας τη λογική της υποδικτύωσης και της υπερδικτύωσης.
• Κατανοούν τους αλγόριθμους και τα πρωτόκολλα δρομολόγησης.
• Γνωρίζουν και να μπορούν να εφαρμόσουν τις βασικές εντολές προγραμματισμού δρομολογητών.
• Να μπορούν να εφαρμόσουν τις γνώσεις τους στην ανάλυση, σχεδιασμό και διαχείριση ενός δικτύου IP.
• Μπορούν να χρησιμοποιήσουν αναλυτή πρωτοκόλλων, να αξιολογήσουν τα ευρύματα και να εντοπίσουν ακραίες συμπεριφορές ή προβλήματα σε ένα δίκτυο.
• Μπορούν να κάνουν αποσφαλμάτωση σε ένα μικρής κλίμακας δίκτυο.
• Να μπορούν να εφαρμόσουν τις παραπάνω γνώσεις σε ένα πραγματικό περιβάλλον δικτύου.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Λειτουργία πρωτοκόλλων UDP, TCP. Αξιόπιστη μετάδοση δεδομένων.
• Έλεγχος ροής. Αλγόριθμοι αποφυγής συμφόρησης.
• ICMP. Εντολές ελέγχου δικτύου.
• Multicasting, IGMP.
• Πρωτόκολλο IPv6. Διαφορές – ομοιότητες στην υλοποίηση ICMP, IGMPv6.
• Επίπεδο Εφαρμογής. Αρχές Δικτυακών Εφαρμογών. HTTP, FTP, SMTP.
• Domain Name System – DNS.
• Socket programming. Υλοποίηση μιας απλής client-server εφαρμογής.
• Θεωρία Γράφων. Αλγόριθμοι εύρεσης βέλτιστου μονοπατιού. Minimal Spanning Tree.
• Διαδικτύωση. Συσκευές διαδικτύωσης. Γέφυρες (transparent learning bridge).
• Γενικά για δρομολόγηση. Αρχές ανακάλυψης διαδρομών. IP routing.
• Πίνακες Δρομολόγησης (interior – exterior protocols).
• Distance Vector Routing. RIP.
• Link State Routing. OSPF.
• Path-vector protocols. BGP.
• Ο Δρομολογητής ως συσκευή – Λειτουργία.
• Μελέτη Περιπτώσεων (case studies) σχεδιασμού δικτύων.
• Προγραμματισμός δρομολογητών.
• Λειτουργία αναλυτή δικτυακών πρωτοκόλλων. Μελέτες περιπτώσεων.
• Τηλεφωνία πάνω από δίκτυα IP (VoIP). Session Initiation Protocol. NAT traversal.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Douglas E. Comer, Δίκτυα Και Διαδίκτυα Υπολογιστών και Εφαρμογές τους στο Internet, 6η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2014.• Douglas E.
2. Comer, Διαδίκτυα με TCP/IP: Αρχές, Πρωτόκολλα, και Αρχιτεκτονικές, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2003.
3. Χειλάς, Κ., Πολίτης, Α., Βακαλούδης, Α. 2016. Εργαστηριακές Ασκήσεις Δικτύων Η/Υ. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα:Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Διαθέσιμο ελεύθερα στο: https://hdl.handle.net/11419/1763.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Κ. Σ. Χειλάς. Δίκτυα ΙΙ – Σημειώσεις και διαφάνειες θεωρίας. Σέρρες, 2015.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Andrew S. Tanenbaum, David J. Wetherall, Δίκτυα Υπολογιστών, 5η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2011.
2. Αλεξόπουλος Αριστείδης,Λαγογιάννης Γεώργιος, Τηλεπικοινωνίες και Δίκτυα Υπολογιστών, 8η Εκδ., Α. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ & ΣΙΑ ΟΕ, 2012.
3. Larry L. Peterson, Bruce S. Davie, Δίκτυα Υπολογιστών: Μια Προσέγγιση απο τη Σκοπιά των Συστημάτων, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2009.

Στο μάθημα παρουσιάζονται οι βασικές των Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων. Παρουσιάζονται οι βασικές αναλογικές διαμορφώσεις (διαμόρφωση κατά πλάτος AM, διαμόρφωση κατά συχνότητα FM) και οι διαδικασίες της διαμόρφωσης και αποδιαμόρφωσης. Δίνεται έμφαση στις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στη σχεδίασης πομπών και δεκτών Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων. Στο μάθημα γίνεται μελέτη της φασματικής ανάλυσης των σημάτων, των πιθανοτήτων και στοχαστικών διαδικασιών στις τηλεπικοινωνίες, στη μαθηματική αναπαράσταση του θορύβου και στην επίδραση του θορύβου στα σήματα. Επίσης, γίνεται μελέτη της δειγματοληψίας, του κβαντισμού, του θεωρήματος Nyquist, Shannon, η παλμοαναλογική διαμόρφωση και τεχνικές κωδικοποίησης κυματομορφών PCM, PAM.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι φοιτητές και φοιτήτριες θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τη διάδοση της πληροφορίας μέσα από ένα ασύρματο μέσο, τις τεχνικές που την διέπουν και τις τεχνικές που είναι απαραίτητες για την υλοποίηση βασικών τηλεπικοινωνιακών συστημάτων.
• Γνωρίζουν τις βαθμίδες πομπών και δεκτών Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων και να κατανοούν τις λειτουργίες και τα δομικά στοιχεία από τα οποία αποτελούνται.
• Γνωρίζουν και να κατανοούν την διαμόρφωση κατά πλάτος, διαμόρφωση κατά συχνότητα και την παλμοκωδική διαμόρφωση.

Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος εκτελούνται εργαστηριακές ασκήσεις για την καλύτερη κατανόηση των βασικών αρχών των αναλογικών τηλεπικοινωνιακών συστημάτων. Οι φοιτητές και φοιτήτριες εξοικειώνονται με την χρήση γεννήτριας σημάτων σταθερής τάσης και εναλλασόμενης τάσης, με τη χρήση παλμογράφου και φασματικού αναλυτή. Εμβαθύνουν στην στα ζωνοπερατά φίλτρα, ταλαντωτές ελεγχόμενους από τάση (VCO), στους ενισχυτές σήματος, στη διαμόρφωση κατά πλάτος ΑΜ και διαμόρφωση κατά συχνότητα FM, μελετώντας τα σήματα μέσω της ανάλυσης στο πεδίο του χρόνου και στο πεδίο της συχνότητας.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.
• Η εφαρμογή των παραπάνω ικανοτήτων στα πλαίσια του μαθήματος:
  • Κατανόηση των βαθμίδων πομπών και δεκτών Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων.
  • Κατανόηση της διάδοσης της  πληροφορίας μέσα από ένα ασύρματο μέσο.
  • Κατανόηση των βασικών διαμορφώσεων AM, FM, παλμοαναλογική διαμόρφωση PCM, PAM.
  • Κατανόηση της επίδρασης του θορύβου στα τηλεπικοινωνιακά σήματα.

• Δομικά στοιχεία ενός συστήματος επικοινωνιών.
• Ζωνοπερατά Σήματα και Συστήματα, εύρος ζώνης πληροφορίας.
• Κανονικοποιημένη ισχύς και φασματική πυκνότητα ισχύος.
• Αυτοσυσχέτιση περιοδικής και μη περιοδικής κυματομορφής.
• Συνάρτηση πυκνότητας πιθανότητας και αθροιστική συνάρτηση κατανομής.
• Θόρυβος και επίδραση θορύβου στα τηλεπικοινωνιακά σήματα.
• Διαμόρφωση Πλάτους ΑΜ (πομπός και δέκτης).
• Διαμόρφωση Συχνότητας FM (πομπός και δέκτης).
• Δειγματοληψία και κβαντισμός, θεώρημα Nyquist, Shannon.
• Παλμοκωδική διαμόρφωση (PCM).
• Βαθμίδες τηλεπικοινωνιακών πομποδεκτών.
• Πολύπλεξη σημάτων PCM.
• Διαμόρφωση Δέλτα.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. B.P. Lathi, Zhi Ding, Σύγχρονες Αναλογικές και Ψηφιακές Επικοινωνίες, Εκδόσεις Τζιόλα, 2018.
2. Π. Κωττής, Εισαγωγή στις Τηλεπικοινωνίες, Εκδόσεις Α. Τζιόλα & Υιοί, 2017.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Ευσταθίου Δ.Η, Τηλεπικοινωνιακά Συστήματα Ι, Διδακτικές σημειώσεις σε ηλεκτρονική μορφή 2019.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Συστήματα Επικοινωνίας, Haykin Simon, Moher Michael, Εκδόσεις Παπασωτηρίου.
2. Taub H., Schilling D.L: Αρχές τηλεπικοινωνιακών συστήματων, Εκδόσεις Α. Τζιόλα & Υιοί, 2006.
3. Καραγιαννίδης Γ. Τηλεπικοινωνιακά Συστήματα, Εκδόσεις Α. Τζιόλα & Υιοί, 2017.
4. Α. Κανάτας, Εισαγωγή στις Τηλεπικοινωνίες, Εκδόσεις Α. Τζιόλα & Υιοί, 2017.
5. Hsu Hwei P., Αναλογικές και ψηφιακές επικοινωνίες, Εκδόσεις Α. Τζιόλα & Υιοί, 2002.

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισάγει τον φοιτητή σε θέματα εσωτερικής δομής, αρχιτεκτονικής,  οργάνωσης, και κατασκευής των σύγχρονων υπολογιστών και των μικροεπεξεργαστών τους. Εμβαθύνει στις αρχές σχεδίασης και λειτουργίας υπολογιστικών συστημάτων και των υπομονάδων τους, στους τρόπους επικοινωνίας υπομονάδων και περιφερειακών συσκευών, τις τεχνολογίες κατασκευής υπομονάδων Η/Υ, και τον προγραμματισμό μικροεπεξεργαστών σε επίπεδο γλώσσας μηχανής. Αναλύει θέματα όπως βασικά και συνδυαστικά ψηφιακά κυκλώματα, Αρχιτεκτονική και δομή των μικρο-επεξεργαστών, μονάδες ελέγχου, δομή και στάδια εκτέλεσης των εντολών γλώσσας μηχανής, τρόποι προσπέλασης μνήμης, αρχιτεκτονικές CISC-RISC, σήματα ελέγχου-διακοπών, τρόποι επικοινωνίας CPU και περιφερειακών/μνήμης, η αρχιτεκτονική και οργάνωση της μνήμης, οι μνήμες ROM και RAM, κώδικες διόρθωσης σφαλμάτων, η μνήμη cache, και οι βασικοί δίαυλοι επικοινωνίας. Επίσης γίνεται αναλυτική αναφορά στην δομή και λειτουργία του Μ/Ε Intel 8088, του σετ των εντολών του και τον προγραμματισμό του σε γλώσσα μηχανής.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Γνωριμία με τον μικροεπεξεργαστή (ΜΕ) Intel 8088 και το αναπτυξιακό σύστημα BGC-8088, καταχωρητές, σημαίες, προσπέλαση μνήμης, segment-offset, τμήματα και χρήση μνήμης, βασικές εντολές γλώσσας μηχανής, Τρόποι διευθυνσιοδότησης μνήμης.
• Ιστορία και εξέλιξη των Η/Υ, των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων και των Μ/Ε, Κατηγορίες υπολογιστών.
• Βασικά ψηφιακά κυκλώματα, Τεχνολογίες κατασκευής πυλών, Υλοποίηση συναρτήσεων Boole, Συνδυαστικά ψηφιακά κυκλώματα (Πολυπλέκτες, αποπολυπλέκτες, Αποκωδικοποιητές, Συγκριτές, Προγραμματιζόμενοι Λογικοί Πίνακες, Ολισθητές, Αθροιστές), Αριθμητική και λογική μονάδα, Κυκλώματα ρολογιού, Κυκλώματα μνήμης, Δισταθή κυκλώματα Flip-flop.
• Μικροεπεξεργαστές, Βασικά τμήματα ΜΕ, Καταχωρητές, Εσωτερικοί Καταχωρητές, Αριθμητική και λογική μονάδα-ALU, Μονάδα Κινητής Υποδιαστολής, Πράξεις κινητής υποδιαστολής, Μονάδα Ελέγχου, Είδη μονάδων ελέγχου (Hard wired / Microprogrammed), Μπλόκ διαγράμματα μονάδων ελέγχου, Εσωτερικός δίαυλος.
• Δομή των εντολών γλώσσας μηχανής, Εσωτερική δομή ΜΕ, Στάδια εκτέλεσης εντολών, Συμβολική γλώσσα μικροπρογράμματος, παραδείγματα εκτέλεσης εντολών, Κύκλοι Εντολών, Κατηγορίες εντολών, Τρόποι προσπέλασης μνήμης, Αρχιτεκτονικές CISC-RISC.
• Σήματα ελέγχου, ΣΕ μνήμης και Περιφερειακών συσκευών, ΣΕ του DMA, Σήματα διακοπών, ΣΕ Κατάστασης του ΜΕ, Λοιπά ΣΕ, Τρόποι Επικοινωνίας ΜΕ και ΠΣ.
• Η μνήμη, Ιεραρχία της μνήμης, Είδη μνήμης (RAM, ROM, Μαγνητική, Οπτική), οργάνωση μνήμης, μέγιστη προσπελάσιμη μνήμη ανά ΜΕ, Διάταξη των bytes στη μνήμη, περιεχόμενα των λέξεων μνήμης, Τα chip μνήμης, οι τρόποι διευθυνσιοδότησης και επιλογής τους, και οι ακροδέκτες τους, Διαδικασία και χρόνοι ανάγνωσης και εγγραφής μνήμης, Οργάνωση μνήμης σε πίνακες, αποκωδικοποίηση διευθύνσεων.
• Οι μνήμες ROM, η φωτολοθογραφική μέθοδος, οι ακροδέκτες των μνημών ROM, Μνήμες PROM, EPROM, EEPROM, Flash-EEPROM, Μνήμες RAM, Τύποι δυναμικής RAM, ειδικοί τύποι RAM για γραφικά, Συσκευασίες chip μνήμης, Κώδικες διόρθωσης σφαλμάτων, Απόσταση Hamming κώδικα, Ανίχνευση και διόρθωση σφαλμάτων, Μέθοδος της ισοτιμίας, Ο κώδικας Hamming.
• Η κρυφή μνήμη (cache memory), αρχή και είδη της τοπικότητας, ποσοτική βελτίωση του χρόνου προσπέλασης, εσωτερική οργάνωση της cache, μνήμη cache άμεσης χαρτογράφησης, σύγκρουση κρυφής μνήμης, μνήμη cache πλήρους συσχέτισης, μνήμη συνόλων συσχέτισης Ν-δρόμων, Σχεδιαστικές παράμετροι, αριθμός κρυφών μνημών και επίπεδα, διαγραφή κρυφής μνήμης.
• Δίαυλοι (buses), βασικές έννοιες και σχεδιαστικά ζητήματα, τεχνικές και προβλήματα, είδη διαύλων, System Bus, Front Side Bus, δίαυλος ISA 8 και 16 bit, δίαυλος PCI, συνύπαρξη ISA και PCI, δίαυλος compact PCI, δίαυλος PCMCIA, δίαυλος USB 1.0 και 2.0, δίαυλος 1394-firewire, δίαυλος AGP, σύγκριση διαύλων.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Βιβλίο [13759]: Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ: ΜΙΑ ΔΟΜΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, ANDREW S. TANENBAUM.
2. Βιβλίο [59386815]: Οργάνωση και Αρχιτεκτονική Υπολογιστών, 10η Έκδοση, Stallings William.
3. Βιβλίο [18548925]: Αρχιτεκτονική Υπολογιστών, Hennessy John L., Patterson David A., 4η Έκδοση, 2011, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. ΤΖΙΟΛΑ & ΥΙΟΙ Α.Ε.
4. Βιβλίο [68398126]: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΕΛΛΗΝΑΣ.
5. Βιβλίο [68370526]: Αρχιτεκτονική Υπολογιστών, Δημήτριος Β. Νικολός.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Σπύρος Καζαρλής, “Αρχιτεκτονική Η/Υ”, Επίσημες Σημειώσεις (2008) για το θεωρητικό μέρος του μαθήματος «Αρχιτεκτονική Υπολογιστών» του Δ’ Εξαμήνου του Τμήματος, Σεπτέμβριος 2008.
2. Σπύρος Καζαρλής, “Σημειώσεις Εργαστηρίου Αρχιτεκτονικής Υπολογιστών – Εκπαιδευτικό Σύστημα BGC-8088”, Επίσημες Σημειώσεις για το Εργαστηριακό μέρος του μαθήματος «Αρχιτεκτονική Η/Υ» του Δ’ Εξαμήνου του Τμήματος, Σεπτέμβριος 2004.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Thom Luce, Αρχιτεκτονική Υπολογιστών Software – Hardware, Εκδόσεις Τζιόλα 2003.
2. C.M. Gilmor, Μικροεπεξεργαστές – Θεωρία και Εφαρμογές, Εκδόσεις Τζιόλα, 1999.
3. Σ.Α. Ανδρεάτος, Εισαγωγή στα Μικροϋπολογιστικά Συστήματα, Εκδόσεις Κλεισάριθμος, 2001.
4. Βραχάτης Μ, Παπαδάκης Σ. Μικροϋπολογιστές, Εκδόσεις Παπασωτηρίου, 1995.
5. Πογαρίδης Δ., Μικροϋπολογιστές – Μικροελεγκτές Αρχιτεκτονική-Προγραμματισμός, Εκδόσεις ΙΩΝ, 1998.
6. Gerrit A. Blaauw, Frederick P. Brooks, Computer Architecture, Addison-Wesley, 1997, (2 τόμοι).

Η εξοικείωση των φοιτητών με τις έννοιες και τα χαρακτηριστικά της αντικειμενοστραφούς προσέγγισης στον προγραμματισμό, θα τους δώσει τη δυνατότητα να μπορούν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν προγράμματα μεγάλων απαιτήσεων και μεγέθους με πιο αποτελεσματικό και οικονομικό τρόπο, βασίζοντας την ανάπτυξή τους στις αρχές του αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού.
Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στους φοιτητές να υλοποιήσουν μία εφαρμογή στην πράξη, εκμεταλλευόμενοι τα πλεονεκτήματα της αντικειμενοστραφούς προσέγγισης, μέσα από μία ατομική εργασία που εκπονούν και η οποία τους ανατίθεται κατά τη διάρκεια του εξαμήνου.

• Αυτόνομη εργασία.
• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών.
• Εφαρμογή της γνώσης στην πράξη.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Αντικειμενοστραφής προγραμματισμός, βασικές έννοιες (αντικείμενα, κλάσεις, κληρονομικότητα, επαναχρησιμοποίηση, πολυμορφισμός).
• Αντικείμενα και κλάσεις, συναρτήσεις εγκατάστασης, συναρτήσεις αποσύνδεσης.
• Αντικείμενα σαν ορίσματα συναρτήσεων, συναρτήσεις εγκατάστασης με υπέρβαση, επιστροφή αντικειμένων από συναρτήσεις.
• Πίνακες, πίνακες σαν δεδομένα μελών κλάσεων, πίνακες αντικειμένων.
• Υπερφόρτωση τελεστών, ορίσματα τελεστών, τιμές επιστροφής τελεστών, υπερφόρτωση δυαδικών τελεστών (αριθμητικοί τελεστές, τελεστές σύγκρισης, τελεστές απόδοσης τιμής).
• Μετατροπή δεδομένων, μετατροπές μεταξύ βασικών τύπων, μετατροπές μεταξύ αντικειμένων και βασικών τύπων, μετατροπές μεταξύ αντικειμένων διαφορετικών κλάσεων.
• Κληρονομικότητα, παράγωγη και βασική κλάση, προσπέλαση μελών βασικής κλάσης, συναρτήσεις εγκατάστασης της παράγωγης κλάσης, υπερφόρτωση συναρτήσεων-μελών.
• Ιεραρχίες κλάσεων, αφηρημένη βασική κλάση, συναρτήσεις εγκατάστασης και συναρτήσεις μέλη.
• Δημόσια και ιδιωτική κληρονομικότητα, συνδυασμοί προσπέλασης, καθοριστές προσπέλασης.
• Επίπεδα κληρονομικότητας, πολλαπλή κληρονομικότητα, περιεκτικότητα, κλάσεις μέσα σε κλάσεις.
• Δείκτες, οι τελεστές new και delete, δείκτες για αντικείμενα, αναφορά σε μέλη, πίνακες δεικτών προς αντικείμενα.
• Υπερβατικές συναρτήσεις, φίλες συναρτήσεις, στατικές συναρτήσεις, ο δείκτης this.
• Αρχεία και ρεύματα, είσοδος/έξοδος αντικειμένων, δείκτες αρχείων.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Savitch Walter, Πλήρης C++, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Τζιόλα, 2011.
2. Νίκος Μ. Χατζηγιαννάκης, Η γλώσσα C++ σε βάθος, 1η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2008.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Ε. Ούτσιος, Αντικειμενοστραφής Προγραμματισμός, Σημειώσεις Θεωρίας, 2019.
2. Ε. Ούτσιος, Αντικειμενοστραφής Προγραμματισμός, Σημειώσεις Εργαστηρίου, 2019.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Robert Lafore, Αντικειμενοστραφής Προγραμματισμός με τη C++, μετάφραση Δ. Τσιλογιάννης, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2006.
2. Bjerne Strousetrup, Η γλώσσα προγραμματισμού C++, μετάφραση Π. Καναβός, 4η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2014.
3. Stephen Prata, Η βίβλος της C++ Primer Plus, μετάφραση Κ. Ιατρίδης, 3η Έκδοση, Εκδόσεις Γκιούρδας, 2000.

Η επεξεργασία ψηφιακού σήματος είναι ένας τομέας της επιστήμης και της εφαρμοσμένης μηχανικής που έχει αναπτυχθεί γρήγορα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 30 ετών. Αυτή η γρήγορη ανάπτυξη είναι αποτέλεσμα των σημαντικών πλεονεκτημάτων της τεχνολογίας των ψηφιακών υπολογιστών και της βιομηχανίας των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Οι μαθησιακοί στόχοι είναι κατανόηση των βασικών αρχών του κλάδου όπως τα σχετικά μαθηματικά εργαλεία, τα Γραμμικά Χρονικά Αμετάβλητα συστήματα, οι μετασχηματισμοί τους και η σχεδίαση απλών ψηφιακών φίλτρων. Τέλος, η αναφορά στα βασικά κυκλώματα ψηφιακής επεξεργασίας που επιτρέπουν την ενσωμάτωση λογισμικού που μπορεί να τροποποιήσει ευκολότερα τις λειτουργίες επεξεργασίας σήματος.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
• Λήψη αποφάσεων.
• Σχεδιασμός και διαχείριση έργων.
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Χαρακτηριστικά διακριτά σήματα. Πράξεις μεταξύ σημάτων. Συνέλιξη.
• Μετασχηματισμός Ζ. Ιδιότητες.
• Αντίστροφος μετασχηματισμός Ζ.
• Διακριτό σύστημα. Συνάρτηση συστήματος. Ευσταθές, αιτιατό, χρονικά αμετάβλητο σύστημα.
• Εξισώσεις διαφοράς.
• Κρουστική απόκριση και συνάρτηση μεταφοράς.
• Αναδρομικές εξισώσεις. Επίλυση αναδρομικών εξισώσεων.
• Υλοποίηση διακριτών συστημάτων – Μπλοκ διαγράμματα.
• IIR και FIR φίλτρα.
• Τεχνικές σχεδίασης IIR φίλτρων.
• Τεχνικές σχεδίασης FIR φίλτρων.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Βιβλίο [14869]: Ψηφιακή Ανάλυση Σήματος, Proakis J, Manolakis D.
2. Βιβλίο [22721720]: ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΗΜΑΤΩΝ, Oppenheim/Schafer.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Χ. Στρουθόπουλος. Ψηφιακή Επεξεργασία Σημάτων – Σημειώσεις θεωρίας. Σέρρες, 2009.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Βιβλίο [18548755]: Βασικές τεχνικές ψηφιακής επεξεργασίας σημάτων, Μουστακίδης Γεώργιος Β.
2. Βιβλίο [17583]: Ψηφιακή επεξεργασία σημάτων, Πανάς Σταύρος Μ.
3. Βιβλίο [18549049]: Ψηφιακή Επεξεργασία Σήματος, Hayes Monson H.

Παρουσιάζονται οι βασικές αρχές λειτουργίας ημιαγωγικών διατάξεων όπως η δίοδος, το τρανζίστορ και ο τελεστικός ενισχυτής, καθώς και οι βασικές τους εφαρμογές σε κυκλώματα ανόρθωσης, σταθεροποίησης, ενίσχυσης, άθροισης, διαφοράς και σύγκρισης. Το μάθημα αποτελεί φυσική συνέχεια των Ηλεκτρικών Κυκλωμάτων του Β΄ εξαμήνου και προσφέρει βάσεις για μαθήματα που σχετίζονται με τις τηλεπικοινωνίες (κατεύθυνση Τηλεπικοινωνιών και Δικτύων) και το υπολογιστικό υλικό (κατεύθυνση Μηχανικών Η/Υ). Στο εργαστήριο, οι φοιτητές αποκτούν πρακτική δεξιότητα στην υλοποίηση απλών κυκλωμάτων ανόρθωσης, σταθεροποίησης και ενίσχυσης. Επίσης εξοικειώνονται με προσομοιωτές κυκλωμάτων (εικονικό ηλεκτρονικό εργαστήριο).

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής / τρια θα είναι σε θέση να:

• Κατανοεί τις βασικές αρχές των ημιαγωγικών διατάξεων (δίοδος, τρανζίστορ), που αποτελούν τη βάση της σύγχρονης ηλεκτρονικής τεχνολογίας.
• Εφαρμόζει σε πρακτικά ηλεκτρονικά κυκλώματα τις βασικές αρχές που διδάχθηκε στα Ηλεκτρικά Κυκλώματα (κανόνες του Kirchoff, αρχή της επαλληλίας, θεωρήματα κυκλωμάτων, προσαρμογή βαθμίδων).
• Κατανοεί το αναλογικό μέρος που διασυνδέει τα ψηφιακά συστήματα με τον πραγματικό κόσμο.
• Σχεδιάζει και υλοποιεί απλά πρακτικά κυκλώματα, όπως κυκλώματα τροφοδοσίας, ενίσχυσης και ρύθμισης σημάτων, ώστε να αναπτύσσει δικά του σχέδια εργασίας.
• Κατανοεί τις βασικές αρχές των Τελεστικών Ενισχυτών, ώστε είναι σε θέση να κατανοήσει εφαρμογές τους, όπως ταλαντωτές και φίλτρα, που διδάσκονται σε άλλα μαθήματα.
• Χρησιμοποιεί εικονικό εργαστήριο για την προσομοίωση αναλογικών ηλεκτρονικών βαθμίδων.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Αυτόνομη και Ομαδική εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Εισαγωγή στη θεωρία των ημιαγωγών. Ενδογενείς και εμπλουτισμένοι ημιαγωγοί. Ηλεκτρόνια και οπές. Ενεργειακές ζώνες.
• Η επαφή p-n. Φράγμα δυναμικού. Χαρακτηριστική Ι-V της διόδου. Ιδανική και πραγματική δίοδος. Κύκλωμα πόλωσης, ευθεία φορτίου.
• Ειδικές δίοδοι: δίοδος φωτοεκπομπής, φωτοδίοδος, δίοδος μεταβλητής χωρητικότητας. Παρουσίαση βασικών εφαρμογών των ειδικών διόδων. Δίοδος Zener. Σταθεροποίηση τάσης με Zener.
• Κυκλώματα απλής και πλήρους ανόρθωσης. Φίλτρο πυκνωτή. Υπολογισμός της κυμάτωσης. Κύκλωμα σταθεροποίησης.
• Πολλαπλασιαστής τάσης και ψαλιδιστής.
• Διπολικό τρανζίστορ. Ρεύματα και παράμετροι του τρανζίστορ. Χαρακτηριστικές I-V κοινού εκπομπού. Άμεση πόλωση της βάσης. Πόλωση με διαιρέτη τάσης.
• Ενισχυτής κοινού εκπομπού. Θεώρημα της επαλληλίας. Ανάλυση του ενισχυτή.
• Εξουδετέρωση της αντίστασης του εκπομπού. Ενισχυτικές βαθμίδες σε σύνδεση καταρράκτη.
• Ενισχυτές σε τάξη Α. Τοποθέτηση του σημείου λειτουργίας στο μέσο της ευθείας φορτίου.
• Ενισχυτές με ανάδραση. Πλεονεκτήματα της αρνητικής ανάδρασης στους ενισχυτές.
• Ο Διαφορικός Ενισχυτής. Ο Τελεστικός Ενισχυτής. Ζώνη διέλευσης συχνοτήτων και ο ρόλος της αρνητικής ανάδρασης.
• Αναστρέφων και μη αναστρέφων Τελεστικός Ενισχυτής. Ακόλουθος τάσης. Αθροιστής και ενισχυτής διαφοράς. Συγκριτές τάσης. Συγκριτής Schmitt-trigger.

Συγγράμματα

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία μέσω Ευδόξου:

1. A. P. Malvino Βασική Ηλεκτρονική, Εκδόσεις Τζιόλα, 2006
2. A. Malvino, D. Bates, Ηλεκτρονική, 8η Έκδοση, Εκδόσεις Τζιόλα, 2016.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία από εκδόσεις του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Σημειώσεις στα Αναλογικά Ηλεκτρονικά, 2006 (Φωτοτυπημένη σύνοψη των παραδόσεων του μαθήματος).

Προτεινόμενη βιβλιογραφία για το εργαστήριο:

1. Ι. Καλόμοιρος, Ν. Χαστάς, Θ. Μάντζου, Αναλογικά Ηλεκτρονικά-Εργαστηριακές Ασκήσεις, ΤΕΙ Σερρών, 2010.

Το μάθημα περιλαμβάνει την εισαγωγή στις έννοιες, αρχιτεκτονική και βασικές αρχές οργάνωσης και διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων, τα μοντέλα σχεδιασμού και το θεωρητικό τους υπόβαθρο, τη μεθοδολογία υλοποίησης Βάσεων Δεδομένων (ΒΔ) και τις γλώσσες επερωτήσεων. Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος οι φοιτητές εξοικειώνονται με τα Συστήματα Διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων (DBMS). Μαθαίνουν να δημιουργούν Βάσεις Δεδομένων για Σχεσιακά περιβάλλοντα όπως είναι η ACCESS και ο SQL SERVER. Η δημιουργία και διαχείριση των Βάσεων γίνεται με δύο τρόπους:

• Με ερωτήματα με χρήση παραδείγματος (QBE).
• Με SQL.

Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι σπουδαστές θα πρέπει να:

• Γνωρίζουν και να κατανοούν τις βασικές αρχές οργάνωσης και διαχείρισης ΒΔ.
• Μπορούν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν τα μοντέλα σχεδιασμού ΒΔ.
• Μπορούν να σχεδιάσουν ένα μοντέλο οντοτήτων και το αντίστοιχο σχεσιακό μοντέλο.
• Γνωρίζουν και εκτελούν εντολές SQL με QBE και με SQL.
• Μπορούν να αξιολογήσουν ένα μοντέλο ΒΔ και να εντοπίσουν ακραίες συμπεριφορές ή προβλήματα σε μια ΒΔ.
• Μπορούν να εφαρμόσουν τις Κανονικές Μορφές (1-3) για βελτίωση μιας ΒΔ.
• Να μπορούν να εφαρμόσουν τις παραπάνω γνώσεις σε πραγματικά περιβάλλοντα σχεσιακών ΒΔ.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση ΒΔ.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Εισαγωγή στις Βάσεις Δεδομένων (Εισαγωγικές έννοιες, ο σκοπός των συστημάτων ΒΔ, Ιστορία και Εξέλιξη ΒΔ).
• Τα συστήματα διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων (ΣΔΒΔ, Δεδομένα και χρήστες, Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα, Σχεσιακά και μη σχεσιακά συστήματα, Ιεραρχικό, Δικτυωτό).
• Αρχιτεκτονική συστημάτων βάσεων δεδομένων (Αφαιρετική άποψη, εξωτερικό επίπεδο, εννοιολογικό επίπεδο, εσωτερικό επίπεδο, Ανεξαρτησία Δεδομένων).
• Μοντελοποίηση – Το μοντέλο Οντοτήτων-Συσχετίσεων (Συμβολισμοί, Γνωρίσματα, Δομικοί Περιορισμοί, Μη ισχυροί τύποι οντοτήτων, Γενίκευση, Ειδίκευση).
• Το Σχεσιακό Μοντέλο – Μετατροπή Σχήματος Ο/Σ σε Σχεσιακό (Φορμαλισμός, Πεδία ορισμού, Σχέσεις, Ιδιότητες και Είδη σχέσεων, Δομικοί Περιορισμοί, Παραλλαγές).
• Λογικός Σχεδιασμός και Κανονικοποίηση (Κλειδιά και Συναρτησιακές εξαρτήσεις, Πρώτη, Δεύτερη και Τρίτη κανονική μορφή).
• Σχεσιακή Άλγεβρα (Πράξεις, Κλειστότητα, Προβολή, Επιλογή, Καρτεσιανό Γινόμενο, μετονομασία, Ένωση, Τομή, Διαφορά, Επιπρόσθετοι Τελεστές).
• Η γλώσσα SQL (Γλώσσα ορισμού, χειρισμού και Επερωτήσεων σε ΒΔ).
• Ανάκτηση δεδομένων με SQL (σύνταξη Select-from-where, αριθμητικές εκφράσεις, Πράξεις με Συμβολοσειρές).
• Ανάκτηση δεδομένων με SQL (Διάταξη, Μετονομασία, Τελεστές Συνόλων, Null Τιμές).
• Ανάκτηση δεδομένων με SQL (Συναθροιστικές Συναρτήσεις, Ομαδοποίηση, having, Υποερωτήματα, τελεστές some, all, exists)
• Ορισμός της ΒΔ με SQL (Σύνταξη, Τύποι Πεδίων Ορισμού, Ορισμός Σχήματος, Περιορισμοί, Διαγραφή – Τροποποίηση Σχήματος).
• Τροποποίηση Δεδομένων με SQL, (Εισαγωγή, Διαγραφή, Ενημερώσεις δεδομένων).
• Άλλες γλώσσες Σχεσιακών Βάσεων Δεδομένων (Σχεσιακός Λογισμός και QBE).

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Βιβλίο [12186]: Θεμελιώδεις αρχές συστημάτων βάσεων δεδομένων, Elmasri Ramez,Navathe Shamkant B. 5η έκδοση αναθεωρημένηη έκδ., εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ, 2007.
2. Βιβλίο [50656016]: Βάσεις Δεδομένων: Σύγχρονη Διαχείριση, 11 Έκδοση, Hoffer J., Ramesh V., Topi H. , Μιχαήλ Βαΐτης, Ευαγγελία Καβακλή (επιμέλεια) , 11η Έκδοση, Εκδόσεις Τζιόλας, 2017.
3. Βιβλίο [50656346]: ΒΑΣΕΙΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ SQL: ΜΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΟΥΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ, 2015.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Α.ΤΣΙΜΠΙΡΗΣ, Βάσεις Δεδομένων – Σημειώσεις και διαφάνειες θεωρίας. Σέρρες, 2018.
2. Α.ΤΣΙΜΠΙΡΗΣ , Βάσεις Δεδομένων – Εργαστηριακές ασκήσεις, Σέρρες, 2018.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία

1. Connoly T., Begg C., Βάσεις Δεδομένων: Μια Πρακτική Προσέγγιση στο Σχεδιασμό, την Υλοποίηση και την Διαχείριση Συστημάτων Βάσεων Δεδομένων, 4η Έκδοση, (1ος κ 2ος τόμος), Εκδόσεις Μ. Γκιούρδας 2008.
2. Silberschatz, Korth, Suda, Συστήματα Βάσεων Δεδομένων, Η πλήρης θεωρία των βάσεων δεδομένων, εκδόσεις Μ. Γκιούρδας, 2004.
3. Raghu Ramakrishnan, Συστήματα Διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων, (1ος κ 2ος τόμος), εκδόσεις Τζιόλας, 2002.
4. Ramez Elmasri και Sham B. Navathe, Θεμελιώδεις Αρχές Συστημάτων Βάσεων Δεδομένων (1ος κ 2ος τόμος), εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ, 2005.
5. Ι. Μανωλόπουλος, Α.Ν. Παπαδόπουλος, Συστήματα Βάσεων Δεδομένων: θεωρία και πρακτική εφαρμογή, Εκδόσεις Νέων Τεχνολογιών, 2006.
6. Garcia-Molina H., Ullman J. and Widom J., Database System Implementation, Prentice Hall, 2000.
7. C. J. Date, Εισαγωγή στα Συστήματα Βάσεων Δεδομένων, (1ος κ 2ος τόμος), έκτη αμερικάνικη έκδοση, εκδόσεις, Κλειδάριθμος, 1995.
8. O’Neil Patrick, Database Principles, Programming, Performance, Morgan Kaufmann, 1994.

Το μάθημα αποσκοπεί στο να παράσχει στο σπουδαστή βασικές γνώσεις της θεωρίας πληροφοριών και κωδίκων. Οι γνώσεις αυτές θεωρούνται απαραίτητες για τη μελέτη και ανάλυση τηλεπικοινωνιακών συστημάτων καθώς και για την κατανόηση τεχνικών κωδικοποίησης δεδομένων που στοχεύουν είτε στην συμπίεση δεδομένων είτε στην αντιμετώπιση των συνεπειών του θορύβου. Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι σπουδαστές θα πρέπει να μπορούν:

• Να εκτιμούν την πληροφορία που περιέχει έχει σύνολο δεδομένων.
• Να υπολογίζουν την εντροπία μίας πηγής πληροφορίας.
• Να υπολογίζουν τη χωρητικότητα ενός απλού δίαυλου πληροφορίας.
• Να κατανοούν τους περιορισμούς στους οποίους υπόκειται κάθε τεχνική κωδικοποίησης δεδομένων.
• Να αναγνωρίζουν τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα διαφόρων απλών κωδίκων ανίχνευσης και διόρθωσης σφάλματος.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Αυτόνομη εργασία.
• Ομαδική εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Μέτρο της πληροφορίας. Μέση πληροφορία – Εντροπία.
• Πηγή πληροφορίας. Σύνθετη πηγή πληροφορίας.
• Συνδετική και υπό συνθήκη εντροπία. Διαπληροφορία.
• Δίαυλος πληροφορίας και χωρητικότητα διαύλου.
• Εντροπία θορύβου. Εντροπία διαύλου.
• Χαρακτηριστικοί δίαυλοι πληροφορίας.
• Υπολογισμός χωρητικότητας με την τεχνική Muroga.
• Κωδικοποίηση και βασικές κατηγορίες κωδίκων.
• Μέσο μήκος κώδικα. Βέλτιστος κώδικας.
• Αθόρυβη κωδικοποίηση – 1ο θεώρημα Shannon.
• Απλοί κώδικες μεταβλητού μήκους.
• Ενθόρυβη κωδικοποίηση – 2ο θεώρημα Shannon.
• Κώδικες ανίχνευσης και διόρθωσης σφαλμάτων.
• Κυκλικοί κώδικες.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Δ. Χ. Βούκαλης, Θεωρία Πληροφοριών και Κωδίκων, Εκδόσεις Ίων, Περιστέρι, 1994.
2. Α. Φώτω, Εισαγωγή στη θεωρία της πληροφορίας, Σ.ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΙΑ Ι.Κ.Ε, 1994.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Α. Πολίτης, Ι. Ρέκανος, Θεωρία της Πληροφορίας, Σημειώσεις, Σέρρες.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. R. G. Gallager, Information Theory and Reliable Communication, Wiley, New York, 1968.
2. T. M. Cover and J. A. Thomas, Elements of Information Theory, Wiley, New York, 1991.

Ο στόχος του μαθήματος είναι να εφοδιάσει τους φοιτητές με την σε βάθος κατανόηση των αρχών και των περιορισμών που εφαρμόζονται στην μελέτη, σχεδίαση και υλοποίηση των σύγχρονων ψηφιακών τηλεπικοινωνιακών συστημάτων και τεχνολογιών.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Το πεδίο του χρόνου, της συχνότητας, εύρος ζώνης πληροφορίας, σειρές και μετασχηματισμός Fourier, φασματική πυκνότητα ισχύος.
• Μετατροπή σημάτων συνεχούς χρόνου σε ψηφιακά.
• Το θεώρημα της δειγματοληψίας Nyquist, εφαρμογή στην κλασική φωνητική τηλεφωνία.
• Εκπομπή δεδομένων, μέθοδοι επικοινωνίας, σηματοδοσία δύο και πολλαπλών επιπέδων.
• Ρυθμός μεταφοράς πληροφορίας και συμβόλων, φασματική απόδοση, μέγιστη χωρητικότητα καναλιού βασικής ζώνης, το θεώρημα Shannon-Hartley.
• Μετάδοση δεδομένων στη βασική ζώνη.
• Διασυμβολική παρεμβολή, απόκριση συχνότητας καναλιού κατά Nyquist.
• Διαγράμματα οφθαλμού.
• Φίλτρα υψωμένου συνημιτόνου.
• Προσαρμοσμένα φίλτρα.
• Πιθανότητα εμφάνισης εσφαλμένων συμβόλων σε δυαδικά δεδομένα (μονοπολική και διπολική σηματοδοσία) βασικής ζώνης.
• Κωδικοποίηση δεδομένων (Gray, Manchester).
• Ψηφιακή διαμόρφωση διέλευσης ζώνης.
• Δυαδική ψηφιακή διαμόρφωση πλάτους (ASK), συχνότητας (FSK) και φάσης (PSK).
• Ψηφιακή διαμόρφωση πολλαπλών επιπέδων πλάτους (M-ASK), συχνότητας (M-FSK) και φάσης (M-PSK).
• Συνδυασμένη ψηφιακή διαμόρφωση πλάτους και φάσης (QAM).
• Ορθογωνική διαμόρφωση με επιμερισμό στη συχνότητα (OFDM).
• Συστήματα συνδυασμένης πολλαπλής πρόσβασης με επιμερισμό στην συχνότητα (FDMA), χρόνο (TDMA) και κώδικα (CDMA).
• Τεχνικές διαμόρφωσης κι ανίχνευσης για συστήματα Οπτικών Επικοινωνιών.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Bateman, A., Ψηφιακές Επικοινωνίες, ISBN: 978-960-8050-03-7, Εκδόσεις Α. Τζιόλα & Υιοί, Θεσσαλονίκη, 2000.
2. Hsu Hwei P., Αναλογικές και ψηφιακές επικοινωνίες, ISBN: 960-8050-22-7, Εκδόσεις Α. Τζιόλα & Υιοί, Θεσσαλονίκη, 2002.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Πανεπιστημίου ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. http://academics.teicm.gr/papatsoris/Digital_Communications_v1.02.pdf

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία

1. Couch, L, Digital and Analog Communication Systems, Prentice Hall, ISBN: 0130812234, 6th Edition, 2001.
2. Proakis, J. G., Digital Communications, McGraw-Hill, ISBN: 0072321113, 4th edition, 2000.
3. Haykin, Simon and Mocher, Michael, Communications Systems, John Wiley & Sons, ISBN-13: 978-0470169964, 5th international student edition, June 2009.
4. Sklar, Bernard, Digital Communications Fundamentals and Applications, AITBS India, ISBN-13: 978-8131720929, 2nd edition, 2009.

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εξοικειώσει τον φοιτητή με τα σύγχρονα  προγραμματιστικά περιβάλλοντα και την ανάπτυξη εφαρμογών σε αυτά. Γίνεται σχεδίαση διεπεφών (interfaces) με χρήση αντικειμένων από βιβλιοθήκες και εμπέδωση του οδηγούμενου-από-συμβάντα προγραμματισμού στην ανάπτυξη εφαρμογών, την γνωριμία με πλήθος αντικειμένων από βιβλιοθήκες (χρησιμότητα, λειτουργικότητα, χαρακτηριστικά, προγραμματισμός) και την εμπέδωση των δυνατοτήτων του κάθε προγραμματιστικού περιβάλλοντος. Γίνεται εισαγωγή στο μοντέλο αρχιτεκτονικής λογισμικού MVC (Model-View-Controller) όπου η εφαρμογή διαιρείται σε τρία μοντέλα και η σχεδίαση MVC ορίζει και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μοντέλων.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση εφαρμογών.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Εισαγωγή στα σύγχρονα προγραμματιστικά περιβάλλοντα.
• Εισαγωγή στην συγγραφή scriptΕισαγωγή στην Ajax για το Web με JavaScript.
  • Δημιουργία απλών script σε JavaScript.
  • Εργασία με το μοντέλο αντικειμένου Document (DOM).
  • Χρήση μεταβλητών, strings και πινάκων.
  • Χρήση συναρτήσεων και αντικειμένων.
  • Έλεγχος ροής με συνθήκες και βρόχους.
  • Χρήση ενσωματωμένων συναρτήσεων και βιβλιοθηκών.
• Εισαγωγή στην Ajax.
  • Ο Πυρήνας της Ajax – το Αντικείμενο XMLHTTPRequest.
  • Συνομιλία με τον διακομιστή.
  • Χρήση των επιστρεφόμενων δεδομένων.
  • Η πρώτη εφαρμογή Ajax.
• Συγγραφή script στην πλευρά του διακομιστή με PHP.
  • Γνωριμία με την PHP.
  • Μεταβλητές.
  • Έλεγχος ροής.
  • Συναρτήσεις.
  • Χρήση κλάσεων.
• Περίπλοκες τεχνολογίες Ajax.
  • Επιστροφή Δεδομένων σαν Κείμενο.
  • -AHAH – Ασύγχρονη HTML και HTTP.
  • -Επιστροφή Δεδομένων σαν XML.
  • -Web Services και τα Πρωτόκολλα REST και SOAP.
• Το περιβάλλον Laravel.
• • Routing.
  • Views.
  • Forms.
  • Σύνδεση με βάση δεδομένων.
  • MVC & REST.
  • Controllers.
• Ανάπτυξη projects.

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Βιβλίο [12308]: Μάθετε Ajax, Javascript και PHP, Ballard Phil,Moncur Micheael, Εκδόσεις Χ. ΓΚΙΟΥΡΔΑ & ΣΙΑ ΕΕ, 2008.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. https://repository.kallipos.gr/bitstream/11419/3977/1/01_chapter_8.pdf
2. S ERVLETS & ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΙΑΚΟΜΙΣΤΗ JAVA Marty Hall, Larry Brown, Κλειδάριθμος, 2007.
3. Laravel, Up & Running: A Framework for Building Modern PHP Apps, Matt Stauffer, O’REILLY, 2019.
4. Beginning Laravel: A beginner’s guide to application development with Laravel 5.3, Sanjib Sinha, Apress, 2017.

Στο μάθημα παρουσιάζονται οι θεμελιώδεις έννοιες της Υπολογιστικής Νοημοσύνης με απώτερο σκοπό την κατανόηση των τεχνολογικών εφαρμογών και επιτευγμάτων που βασίζονται στο συγκεκριμένο επιστημονικό κάδο. Η Υπολογιστική Νοημοσύνη κυριαρχεί στην μετάβαση από τις έξυπνες μηχανές στις νοήμονες. Οι σπουδαστές διδάσκονται τις βασικές έννοιες, τα μαθηματικά μοντέλα και  τις μεθόδους του κλάδου. Γνωρίζουν τις προκλήσεις του χώρου και αποκτούν το βασικό υπόβαθρο για περαιτέρω επιστημονικό και ερευνητικό έργο. Η εκπαιδευτική διαδικασία ολοκληρώνεται με την εκμάθηση και χρήση  λογισμικού εργαστηριακά.

• Κατανόηση του στόχου του επιστημονικού κλάδου και των εφαρμογών που μπορούν να επιτευχθούν βάσει αυτού.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

• Απαραίτητες Μαθηματικές έννοιες και εργαλεία.
• Μετρικές και αποστάσεις.

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΜΕ ΕΠΟΠΤΗ

• Ο αλγόριθμός των k κοντινότερων γειτόνων (knn).
• Ταξινόμηση με γραμμικές διακριτικές συναρτήσεις.
• Ο Perceptron.
• Συναρτήσεις ενεργοποίησης.
• O πολυεπίπεδος Perceptron (Multi-Layer Perceptron).
• Μη γραμμικότητα με σιγμοειδείς συναρτήσεις.
• Συνάρτηση κόστους μέσου τετραγωνικού σφάλματος.
• Βελτιστοποίηση με κάθοδο κατά την κλίση (Gradient Descent).
• Διόρθωση με την μέθοδο της οπισθοδιάδοσης  σφάλματος (Back error propagation).
• Συνελικτικά Νευρωνικά Δίκτυα (CNN), Deep Learning.
• Mη γραμμικότητα με τις συναρτήσεις ReLU και Softmax.
• Η Συνάρτηση κόστους cross-entropy.
• Βελτιστοποιητές (optimizers) (SGD, Batch GD, Momentum GD, ADAM κλπ).
• Σημασιολογική κατάτμηση εικόνων με CNN.
• Αναδρομικά Νευρωνικά Δίκτυα RNN και LSTM.
• Δένδρα απόφασης

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΠΟΠΤΗ

• Απεικόνιση αλυσίδας.
• Ο Αλγόριθμος ISODATA ή Κ-Μέσων (k-means ή c-means).
• Αυτο-οργανούμενοι πίνακες απεικόνισης χαρακτηριστικών το Νευρωνικό δίκτυο Kohonen.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ

• Ανάλυση χαρακτηριστικών στην εκπαίδευση με επόπτη.
• Ανάλυση χαρακτηριστικών στην εκπαίδευση χωρίς επόπτη, Ανάλυση Κύριων Συνιστωσών (Principal Component Analysis).

Συγγράμματα

Συγγράμματα μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ:

1. Βιβλίο [13256974]: Αναγνώριση Προτύπων, Theodoridis S.
2. Βιβλίο [9743]: Νευρωνικά Δίκτυα & Μηχανική Μάθηση, Haykin Simon.
3. Βιβλίο [13908]: ΤΕΧΝΗΤΑ ΝΕΥΡΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΑΡΑΣ.

Συγγράμματα που διανέμονται μέσω του Ιδρύματος ή της ηλεκτρονικής σελίδας του μαθήματος:

1. Χ.ΣΤΡΟΥΘΟΠΟΥΛΟΣ «ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ» ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Judith Dayhott, “Neural Network Architectures”, VAN NOSTRAND REINHOLD, ISBN: 0-442-20744-1.

Η εμβάθυνση στα θέματα της παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας στο επίπεδο των σταθμών παραγωγής, της μεταφοράς και της διανομής της Ηλεκτρικής Ενέργειας από τις θέσεις Παραγωγής στις καταναλωτικές περιοχές καθώς και τους τελικούς μεμονωμένους καταναλωτές έτσι ώστε να είναι σε θέση να γνωρίζει τις σχετικές διαδικασίες από πλευράς τεχνικής, οικονομικής αλλά και κοινωνικής.

Στόχοι του μαθήματος είναι ο φοιτητής/φοιτήτρια να μπορεί :

• Να κατανοεί όλες τις εξειδικευμένες πληροφορίες που αφορούν οποιονδήποτε τομέα των
  διαδικασιών Παραγωγής, Μεταφοράς και Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας, ώστε να είναι επαρκώς καταρτισμένος για να εργασθεί αποδοτικά σε ανάλογες θέσεις.
• Κατανόηση της λειτουργίας των βασικών συνιστωσών των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας σε στάσιμη κατάσταση, σε σφάλματα και σε μεταβατικά φαινόμενα.
• Κατανόηση των τεχνικών χαρακτηριστικών, των δυνατοτήτων ελέγχου αλλά και των ορίων λειτουργίας για γραμμές μεταφοράς, σύγχρονες γεννήτριες και μετασχηματιστές ισχύος.
• Κατανόηση των οικονομικών μεγεθών και προβλημάτων που σχετίζονται με τα Συστήματα
  Ηλεκτρικής Ενέργειας. Κατανόηση των δυνατοτήτων Ευφυών Τεχνικών Υπολογιστικής Νοημοσύνης για την βέλτιστη επίλυση προβλημάτων Σ.Η.Ε.

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών.
• Λήψη Αποφάσεων.
• Αυτόνομη και Ομαδική εργασία.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Επανάληψη εισαγωγικών εννοιών κυκλωμάτων ημιτονοειδούς τάσεως, τάση, ρεύμα αντίσταση, επαγωγή, χωρητικότης, 1ος και 2ος κανόνας του Κίρκωφ, νόμος του Ωμ, τύπος ισχύος, πραγματική ισχύς, άεργος ισχύς, φαινομένη ισχύς, συντελεστής ισχύος, επαγωγή και χωρητικότης σε μεταβατική και μόνιμη κατάσταση λειτουργίας, επαγωγική και χωρητική εμπέδηση σε μόνιμη κατάσταση λειτουργίας.
• Τριφασικά Συστήματα, Βασικά υπολογιστικά στοιχεία τριφασικών συστημάτων, διανύσματα τάσης και ρεύματος – υπολογισμός ισχύος, ενεργή και άεργη ισχύς, ασύμμετρα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας, ανάλυση σε συμμετρικές συνιστώσες.
• Θεμελιώδεις έννοιες των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας. Οι έννοιες της πραγματικής, άεργου ισχύος και μιγαδικής ισχύος. Δομή των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας. Ικανότητα μεταφοράς. Λειτουργικά χαρακτηριστικά των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας. Ανάλυση και μοντέλα των βασικών συνιστωσών των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας. Σύστημα perunit (pu). Συμμετρικά συστήματα, ισοδύναμα κυκλώματα γεννητριών και κινητήρων, ισοδύναμα κυκλώματα φορτίων, ισοδύναμα κυκλώματα μετασχηματιστών, ισοδύναμα κυκλώματα γραμμών μεταφοράς.
• Συστήματα διανομής, εξοπλισμός ΣΗΕ, εναέριες γραμμές, επαγωγή εναερίων γραμμών, χωρητικότης εναερίων γραμμών, γραμμές μικρού μήκους, γραμμές μεσαίου μήκους, γραμμές μεγάλου μήκους, παράσταση εναερίων γραμμών υπό μορφή κατανεμημένων στοιχείων, ηλεκτρικό ισοδύναμο εναερίων γραμμών υπό μορφή κατανεμημένων στοιχείων σε μόνιμη κατάσταση λειτουργίας, εξαγωγή από το ηλεκτρικό ισοδύναμο των εναερίων γραμμών των μαθηματικών τύπων της τάσεως, ρεύματος σε κάθε σημείο της γραμμής και χρονική στιγμή σε μόνιμη κατάσταση λειτουργίας, κυματική ερμηνεία τάσεως και ρεύματος, χαρακτηριστική αντίσταση γραμμής, συντελεστής μεταδόσεως, συντελεστής απόσβεσης, συντελεστής φάσεως, μήκος κύματος γραμμής, συντελεστής ανακλάσεως τάσεως και ρεύματος, ταχύτης μεταδόσεως κύματος, χρόνος οδεύσεως κύματος κ.λπ.
• Ειδικές περιπτώσεις γραμμών (γραμμή χωρίς απώλειες, γραμμή χωρίς παραμόρφωση, κανονική γραμμή), εκθετική μορφή των εξισώσεων γραμμής, υπερβολική μορφή των εξισώσεων γραμμής, τυπικοί τερματισμοί γραμμών (ανοικτή γραμμή, φαινόμενο Ferranti, βραχυκυκλωμένη γραμμή, γραμμή με τερματική αντίσταση ίση με τη χαρακτηριστική), υπολογισμοί φαινομένων αντιστάσεων εισόδου και εξόδου γραμμής, σχέση μεταξύ τους, ισοδύναμα κυκλώματα π και τ μιας γραμμής, εφαρμογές.
• Εισαγωγή στα ανηγμένα μεγέθη, μελέτη και υπολογισμοί σε γραμμές με τη μέθοδο των ανηγμένων μεγεθών, στατικότης εναερίων γραμμών, υπολογισμός καμπύλης και βέλους αγωγών, προσεγγιστικοί τύποι καμπύλης και βέλους αγωγών, επίδραση ανέμου και πάγου, ανάρτηση αγωγών σε κεκλιμένο έδαφος, υπολογισμοί, εφαρμογές.
• Γεννήτριες, μετασχηματιστές υποβιβασμού – ανύψωσης, υπολογισμοί και εξισώσεις, ενσωμάτωση στα δίκτυα και επίδραση στις εξισώσεις κατάστασης και τα ισοδύναμα μοντέλα.
• Βραχυκυκλώματα μονοφασικά, διφασικά τριφασικά, μεταξύ γραμμών και μεταξύ γραμμών και γης, μεταβατική κατάσταση συστημάτων ηλεκτρικής κατάστασης. Εξισώσεις, ισοδύναμα κυκλώματα, υπολογισμοί και ανάλυση σε μεταβατική κατάσταση.
• Ατμοηλεκτρικοί σταθμοί, Αεριοστροβιλικοί σταθμοί – Ντηζελοηλεκτρικοί σταθμοί, Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί, Ηλεκτρικά Μεγέθη Σταθμών Παραγωγής.
• Γεννήτριες – Παραλληλισμός γεννητριών με το δίκτυο.
• Οικονομική λειτουργία Συστημάτων Ηλεκτρικής Ενέργειας, το κόστος της παραγωγής και της διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Προβλήματα Βελτιστοποίησης Σ.Η.Ε. (Πρόβλημα Δέσμευσης Μονάδων Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας, Πρόβλημα Οικονομικής Κατανομής Φορτίου, κλπ). Ευφυείς τεχνικές βέλτιστης σχεδίασης Συστημάτων Ηλεκτρικής Ενέργειας.

Συγγράμματα

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία μέσω Ευδόξου:

1. Συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας, Τόμος Α, Λαμπρίδης Δημήτρης, Ντοκόπουλος Πέτρος, Παπαγιάννης Γρηγόρης, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΗ, 2006.
2. Εισαγωγή στα Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας, Ν. Βοβός – Γ. Γιαννακόπουλος, Πελαγία Ζήτη & ΣΙΑ ΟΕ, 2008, Θεσ/νίκη «Οικονομική Λειτουργία Συστημάτων Ηλεκτρικής Ενέργειας», Μπακιρτζής Αν., εκδόσεις Ζήτη, 2001.

Συμπληρωματική προτεινόμενη βιβλιογραφία:

1. Weedy Β.: Μεταφορά και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, εκδότης Γκιούρδας Μ. , Αθήνα 2004.
2. Β. Νταφοπουλος. 2012. Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας Ι, Σημειώσεις 2012.
3. Ανάλυση Συστημάτων Ηλεκτρικής Ενέργειας, Ν. Βοβός – Γ. Γιαννακόπουλος, Πελαγία Ζήτη & ΣΙΑ ΟΕ, 2008, Θεσ/νίκη.
4. Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας, Μαλατέστας Παντελής, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Τζιόλα, 2016.
5. Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας, Λάμπρος Οικονόμου, Δήμητρα Καρβουνιάρη, Άννα Μαλάμου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Τζιόλα, 2013.
6. Έλεγχος και Ευστάθεια Συστημάτων Ηλεκτρικής Ενέργειας, N. Bοβός, Γ. Γιαννακόπουλος, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΗ, 2017.
7. Εισαγωγή Συστήματα στα Ηλεκτρικής Ενέργειας, Βουρνάς Κωνσταντίνος, Κονταξής Γ., ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σ.ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΙΑ Ο.Ε., 2010.
8. Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας Έλεγχος και Ευστάθεια Συστήματος, Βουρνάς Κωνσταντίνος, Παπαδιάς Β., Ντελκής Κ., ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σ.ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΙΑ Ο.Ε., 2010.
9. Ανάλυση Συστημάτων Ηλεκτρικής Ενέργειας, J. J. Grainger, W. D. Stevenson, Jr., ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΦΟΥΝΤΑΣ, 2015.
10. J.D. Glover, T.J. Overbye, and M.S. Sama, Power Systems Analysis and Design, Cengage Learning, 6th Edition, 2017.

Το μάθημα «Στοιχεία Δικαίου & Κυβερνοηθική» είναι ένα νομικό μάθημα. Ως στόχο έχει να μεταδώσει αρχικώς βασικές νομικές γνώσεις στους σπουδαστές του Τμήματος Πληροφορικής και Επικοινωνιών και παραπέρα τις ειδικές γνώσεις, οι οποίες αφορούν τους δεσμευτικούς νομικούς κανόνες που διέπουν τις κάθε λογής δραστηριότητες που σχετίζονται με την Πληροφορική και τις Επικοινωνίες («Δίκαιο Πληροφορικής και Επικοινωνιών» ή αλλιώς «Ηλεκτρονικό Δίκαιο»). Στα πλαίσια του α’ διδακτικού σκέλους («Στοιχεία Δικαίου») ο σπουδαστής θα γνωρίσει τις βασικές νομικές έννοιες και θα εξοικειωθεί με τους κυριότερους νομικούς τεχνικούς όρους του Εμπορικού Δικαίου, ενώ στα πλαίσια του β’ διδακτικού στόχου θα μπορεί να δίνει απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα που σχετίζονται με το κύριο αντικείμενό του (Πληροφορική και Επικοινωνίες) και εύλογα τον απασχολούν.

• Ομαδική Εργασία.
• Σχεδιασμός και Διαχείριση Έργων.
• Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα.
• Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον.
• Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου.
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής.
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης.

• Εμπορικό Δίκαιο. Συμβάσεις – Προμήθειες.
• Ασφάλεια – Εγγύηση.
• Συμβάσεις Πληροφορικής.
• EDI – Electronic Data Interchange.
• Τηλε-εργασία.
• Προστασία Προγραμμάτων Η/Υ. Πειρατεία.
• Ηλεκτρονικό Έγκλημα.
• Ηλεκτρονική Μεταφορά Κεφαλαίων.
• Ευρεσιτεχνία – Εφεύρεση.
• Πνευματική Ιδιοκτησία – Βιομηχανική Ιδιοκτησία.
• Επεξεργασία και Προστασία Προσωπικών Δεδομένων.